به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، کتاب «چند قطره خون برای آزادی» مجموعه خاطرات، مقاله‌ها، یادداشت‌های پراکنده و بخشی از سروده‌های سید اسدالله حسین‌زاده مشهور به «رسا»، مدیر روزنامه «قانون»در دوران پهلوی است.

این کتاب در پنج بخش گردآوری شده‌ است و راویت پنجاه ساله، روزنامه‌نگار آزادیخواهی است که کوشیده با قلم گامی در راه مبارزه با حکومت پهلوی بردارد. 

بخش نخست این کتاب «از کودتای سیاه تا سقوط دیکتاتوری رضاشاه» و بخش دوم «از سقوط دیکتاتوری تا مبارزات ملی شدن صنعت نفت» را شامل می‌شود. در بخش سوم کتاب مجموعه مقاله‌های رسا در روزنامه قانون با عنوان «دیروز چه می‌گفتیم» آورده شده است. بخش چهارم نیز «نوشته‌ها و یادداشت‌های پراکنده و نامه‌ها» و در بخش پایانی «برگزیده‌ای از سروده‌های رسا» گردآوری شده است.

رسا، متولد 1280 در تهران، از مبارزانی بود که در کنار آیت‌الله سیدحسن مدرس قرار گرفت. وی مبارزات خود را با کابینه وثوق‌الدوله آغاز کرد و تا دوران پهلوی دوم همچنان در صف اول آزادیخواهان در برابر حکومت پهلوی ایستاد.

در بخشی از کتاب درباره ملاقات رسا با رضاشاه آمده است: «شما بیا دست از مدرس بردار و با ما همکاری کن. دستور می‌دهم تو را از اصفهان وکیل نمایند یا استانداری اصفهان را به شما واگذار می‌کنم. رسا اظهار داشت که بنده با مدرس قسم به قرآن خورده‌ام. رضاشاه گفت: کاش یک نفر هم مانند شما با من همقسم می‌شد.»

این روزنامه‌نگار مبارز، روزنامه قانون را در سال 1300 تاسیس و تا سال 1305 با وقفه‌هایی آن را منتشر می‌کرد اما پس از تحصن رسا در مجلس به‌خاطر آزادی بیان، رضا شاه از انتشار این روزنامه تا سال 1309 جلوگیری می‌کند و او را به زندان و تبعید می‌فرستد. پس از آن در 1309 روزنامه با موضوع اجتماعی و اخلاقی به‌صورت فکاهی و کاریکاتور منتشر می‌شود اما با دستگیری و تبعید دوباره رسا، انتشار آن تا 1329 متوقف می‌شود.

رسا پس از تبعید به اصفهان، مقالات دیگری در جریده‌های «مرد امروز»، «سپنتای اصفهان» و «عرفان اصفهان» نیز به‌چاپ می‌رساند که در این کتاب آورده شده‌اند.

بخش مهمی از «چند قطره خون برای آزادی» به دوران ملی شدن صنعت نفت ایران و مبارزات مصدق و کاشانی می‌پردازد. 

«چند قطره خون برای آزادی» به‌همراه عکس‌ها و اسناد و دست‌خط‌های رسا، توسط دکتر مظفر نامدار گردآوری شده و در 479 صفحه، شمارگان یک‌هزار و 500 نسخه و بهای 10 هزار تومان از سوی موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران منتشر شده است.