ضرورت بازسازی اعتماد اجتماعی 

یکی دیگر از عوامل کلیدی که مایه قوام اجتماعی و عنصری حیاتی برای بقای جامعه است، ایجاد ارتباط ناب مبتنی بر اعتماد، بین آحاد یک جامعه است. اعتماد شیرازه‌ای است که افراد اجتماع را به هم می‌پیوندد و فقدان آن انفصال و پراکندگی را برای یک جامعه پدید خواهد آورد.
در حال حاضر، اعتماد به مفهوم مهم و کانونی نظریه‌های کلاسیک جامعه‌شناسی تبدیل شده است و در تئوری‌های جدید مرتبط با سرمایه اجتماعی محوریت اصلی را دارد. در جامعه‌ای که اعتماد از آن رخت بربندد، جامعه ماهیتی خاکسترگونه خواهد داشت که ذرات آن هیچ‌گونه پیوستگی را با هم ندارند. میل به فردگرایی و محافظه‌کاری شدید و کاهش ریسک پذیری از اثرات فردگرایی افراطی در جامعه بری از اعتماد است، در چنین شرایطی هر کس در پی حل معضلات فردی و بیرون کشیدن گلیم خود از آب خواهد بود. واقعیت آن است که دیکتاتوری دیرپا در تاریخ ایران، این خصلت را تا حد زیادی در روان شهروندان این کشور نهادینه کرده بود و این انقلاب بود که با درهم ریزی همه ارزش‌های پیشین، اعتماد را تا حدی به جامعه برگرداند؛ طی سال‌های جنگ نیز عملاً خطرات بیرونی آحاد جامعه را به هم نزدیک‌تر کرد.

صفحه 207 / چشمان بسته دهان‌های گشوده / دکتر امیر محبیان/ انتشارات پژوهشگاه هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی/ چاپ اول/ سال 1391/ 233 صفحه/ 5900 تومان