بهرامی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: حدود دو سال پیش مجموعه شعری با عنوان «اصلا مهم که نیست» را آماده انتشار کرده‌‌ بودم اما هنوز آن‌را برای چاپ به ناشری نسپرده‌ام. این مجموعه حدود 40 شعر سپید بلند با رویکردی اجتماعی، 20 شعر نیمایی و 10 غزل را شامل می‌شود.

وی در ادامه توضیح داد: به‌نظر می‌رسد چاپ نشدن این مجموعه به دلیل مشغولیت‌های من و گسترش فعالیت‌های رسانه‌ای‌ام بوده که مجالی برای پیگیری چاپ این اثر را به من نداده است. اما این تصورات صحیح نیست و شاید تاحدودی ناشی از ترس من به دلیل دشواری انتخاب و انتشار اشعاراست؛ چراکه پیش‌تر دو مجموعه شعرم بدون تصمیم من برای انتشار به چاپ رسیدند.

این شاعر افزود: در حال حاضر تصمیم گرفته‌ام هر چه زودتر این اثر را که سومین مجموعه شعر من به حساب می‌آید، به چاپ برسانم. برهمین اساس مراحل ویرایش نهایی و انتشار آن تا نیمه سال به پایان می‌رسد.

وی درباره ویژگی شعرهای نیمایی این مجموعه اظهار داشت: در شعرهای نیمایی رویکرد ویژه خودم را در زمینه زبان و نگاه به تجربه‌های موفق دهه اخیر در نظر گرفته‌ام. تجربه‌هایی که زبان نیمایی را به سوی زبانی سلیس‌تر برای ارتباط با مخاطب پیش ببرد.

شعر ایران و راهنمایی‌های شفیعی‌کدکنی
بهرامی در ادامه به اثری پژوهشی با عنوان «شعر صد سال گذشته ایران» اشاره و تشریح کرد: پیش‌تر با راهنمایی محمدرضا شفیعی‌کدکنی و با همکاری ساره دستاران و زهرا راد، پژوهش درباره این موضوع را آغاز کرده بودیم اما متاسفانه این کار هنوز به سرانجام نرسیده است. یکی از دلایل آن سفر استاد شفیعی‌کدکنی بود که سبب شد امکان مشورت بیشتر با ایشان را درباره این پژوهش نداشته باشیم.

وی توضیح داد: دلیل دیگر شاید ناشی از تنبلی‌ها و روزمرگی‌هایی بود که افراد دچار آن می‌شوند. همچنین مرگ برخی از چهره‌های سرشناس مانند طاهره صفارزاده و نادر ابراهیمی به عنوان منابع ما در انجام این پژوهش نیز از دیگر موانع موجود در این مسیر بود و کار را به تاخیر انداخت. اما خوشبختانه مصاحبه با م.آزاد یا منوچهر آتشی در این زمینه پیش‌ از درگذشت آن‌ها انجام شده بود.

این شاعر گفت: چندی پیش دیداری مجدد با شفیعی کدکنی داشتم و قرار است این پژوهش را دوباره آغاز کنیم. البته این پروژه تحقیقی، چندان آکادمیک نیست اما با توجه به تلاش‌های شاعران مختلف، معیار شعر خوب را از بد به مخاطب و اهالی ادبیات نشان می‌دهد و در کنار تمامی نظریه‌ها و تئوری‌ها، شعر موفق صد سال گذشته را معرفی می‌کند.

وی تاکید کرد: به عبارت دیگر هدف در این پژوهش معرفی شعر سطح پایین نیست بلکه هر شعری که در هر سطحی توانسته با مخاطب ارتباط برقرار کند در این پروژه پژوهشی مدنظر است.

غزل و جایگاه آن
وی در پایان از انجام پروژه‌ای دیگر با همکاری علی‌رضا طبایی خبر داد و گفت: «سیر تکوینی غزل معاصر» عنوان دیگر اثر در دست انجام من است که فیش‌برداری‌های آن به پایان رسیده و آماده نگارش و تدوین است. با توجه به جایگاه ویژه غزل در میان دیگر قالب‌های شعری، علاوه بر ارایه تعریفی کلی از غزل معاصر و جایگاه آن، افرادی که نقش موثری در این نوع غزل داشته‌اند نیز در این پژوهش معرفی می‌شوند.

علی‌رضا بهرامی متولد 1356، شاعر، روزنامه‌نگار و دبیر نشست‌های «عصر روشن» است. پیش‌تر دو مجموعه شعر با عنوان‌های «تا آخر دنیا برایت می‌نویسم» و «وقتی که برف می‌بارد» از این شاعر به چاپ رسیده است.

«تا آخر دنیا برایت می‌نویسم» گزیده 30 غزل و دیگر شعرهای کلاسیک او بود که در سال 1386 توسط نشر داستان‌سرا به چاپ رسید. «وقتی که برف می‌بارد» نیز مجموعه‌ای از 60 قطعه شعر سپید کوتاه است که در 63 صفحه توسط نشر امرود منتشر شده.