اکسیر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، گفت: اختصاص یک روز به نام قلم اقدامی خجسته است، اگر در کنار آن، مسوولان به اهالی قلم نیر سری بزنند و گره‌ای از مشکلات افرادی باز کنند که چراغ فرهنگ، دانش و هنر را روشن کرده‌اند.

وی ادامه داد: باید در بزرگداشت‌ها یا جوایزی که به مناسبت روز قلم یا دیگر مناسبت‌ها برگزار می‌شود، اهالی قلم به یک چشم دیده شوند. این مهم‌ترین اقدام در چنین روزهایی است و به رشد و اعتلای قلم منجر می‌شود.

این شاعر درباره تفاوت وضعیت اهل قلم نسبت به گذشته توضیح داد: متاسفانه وضعیت اهالی قلم نه تنها نسبت به یک سال گذشته که حتی نسبت به یک قرن گذشته نیز تفاوتی نکرده است. این در حالی است که اهالی قلم هرگز به دنبال مزایای ویژه‌ای نبوده‌اند و هیچ چشم‌داشتی نداشته‌اند.

وی به بهترین هدیه برای اهالی قلم اشاره و تشریح کرد: مهم‌ترین و تنها خواسته اهالی قلم این است که در آرامش کامل بتوانند بنویسند و به سرعت نیز آثار خود را منتشر کنند و به دست مخاطبان خود برسانند. 

اکسیر افزود: همچنین در جوایز ادبی مانند جایزه «کتاب فصل» که برای اهالی قلم برگزار می‌شود، نباید تنها به عده‌ ویژه‌‌ای توجه کنیم. بلکه شایسته است نویسندگان جوان در سایر شهرها از توجه داوران برخوردار و مطرح شوند.

وی با اشاره به توجه به نام‌ها در برخی جوایز ادبی اظهار داشت: این مرزبندی‌ها یک رکود بزرگ در فعالیت اهالی قلم ایجاد می‌کند. اگر به قلم و آن‌چه می‌نویسد و نه آن فردی که می‌نویسد توجه نشان دهیم، این امر نمایان‌گر آن است که ارزش روز قلم را درک کرده‌ایم.

این شاعر گفت: متاسفانه گاهی شاهد این بوده‌ایم که به صاحب قلم بیش از آن‌چه او می‌نویسد توجه نشان داده شده است.

وی به دیگر مسائل مرتبط با کتاب اشاره کرد و توضیح داد: صنعت نشر، مساله توزیع کتاب و نقد نیز متاسفانه در پستوی فراموشی مانده‌اند. شایسته است مسوولان و نهادهای مرتبط پیش از برنامه‌ریزی برای برپایی بزرگداشت در چنین روزهایی به فلسفه آن روز و اهمیت نام‌گذاری آگاه باشند.

اکسیر در پایان یادآور شد: این آگاهی به کشف و معرفی استعدادهایی منجر می‌شود که در اقصا نقاط ایران گمنام مانده‌اند.