به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، طیب جبار امین، شاعر و پژوهشگر کرد عراقی، در سال 1954 در شهر کرکوک عراق به دنیا آمد و در سال 1976 در رشته مهندسی راه و ساختمان از دانشگاه سلیمانیه فارغالتحصیل شد.
طیب علاوه بر چند مجموعه شعر دو کتاب حاوی مجموعه مقالات یکی با عنوان «در جستجوی موسیقی کلمات»(درباره ادبیات وهنر) و دیگری با عنوان «پروژههایی برای تخریب اخلاق آب»(درباره معماری) منتشر کرده است.
او به زبان کردی مینویسد و شعرهایش به زبان عربی نیز ترجمه شدهاند.
نمونه شعری از این شاعر کرد با عنوان «روزی که بمیرم»:
«روزی که بمیرم
سر کوچه ما
آب سُر میخورد و میافتد
و چهار دست و پایش کنده میشود
و دیگر نمیتواند بلند شود
یا تکان بخورد
بسیار سوت میزند
اما کسی به کمکش نمیآید
تا دست و پایش را گچ بگیرد.
روزی که بمیرم
خاک،
بر سر و شانه خاک میریزد
نه نانی میخورد
نه آبی مینوشد
دیوانهوار
سر به بیابان بر میدارد
به جست و جوی جایی
که شایسته قبر من باشد.
روزی که بمیرم
آتش ... از سرما میلرزد
جلوی خانهام میآید
و به دست و پا میافتد
سر بر میگرداند
تا کسی را ببیند و بپرسد:
چرا مرد،
چرا مرد،
پادشاه قرن بیست و سوم؟
روزی که بمیرم
باد ... با اندوه از دست و پا میافتد
نفسش بالا نمیآید
تقلا میکند
اما از جایش تکان نمیخورد
و نمیتواند
از کوچهای به کوچهای برود
تا به مسجد محل برسد
شاید
خبر واقعی را بگیرد.
روزی که بمیرم
آب و خاک وآتش و باد
هراسان به تکاپو میافتند
اما سرانجام
به خود میآیند
مینشینند و برای خاکسپاری
جنازهام تصمیم میگیرند:
1- باید تابوتش از چوب ماه باشد
2- باید برایش کفنی از گیسوی دختران ببافند
3- باید با شهد کلمات غسلش دهند
4- باید سنگ قبرش تکهای از رنگین کمان باشد...»
نخستين همايش شاعران ايران و جهان 28 فروردين تا اول ارديبهشت در سه شهر تهران، شيراز و اصفهان برگزار ميشود.
چهارشنبه ۲۵ فروردین ۱۳۸۹ - ۱۳:۴۴
نظر شما