به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از بوکسلر، میشل هریسون، نویسنده پرفروش ادبیات کودک، پس از دو دهه نوشتن برای مخاطبان جوان، با نخستین رمان بزرگسالانش مسیر تازهای را آغاز میکند. انتشارات بدفورد (Bedford) حقوق انتشار جهانی زبان انگلیسی این رمان را در قراردادی دوکتابه خریداری کرده و قرار است کتاب در ژوئن ۲۰۲۶ منتشر شود. همزمان، حقوق ترجمه آلمانی و هلندی اثر نیز به ترتیب به انتشارات لوبه و آمبو آنتوس واگذار شده است؛ نشانهای روشن از اعتماد بازار بینالمللی به این تغییر مسیر.
رمان تازه هریسون با عنوان دو دروغگوی کوچک داستان دوستیای را روایت میکند که بر پایه یک دروغ بنا شده است؛ دروغی که از بازی کودکانه آغاز میشود و به زخمی جمعی بدل میشود. ارین و بی، دو دوست دوران کودکی، با ساختن اتهامی هولناک علیه پسری محلی، نهتنها زندگی دیگری را تحت تأثیر قرار میدهند، بلکه خود نیز برای همیشه در نقش قربانیان و متهمان گرفتار میشوند. رسانهها آنها را «کودک الف» و «کودک ب» مینامند؛ نامهایی بیچهره که تا سالها بعد از آنها جدا نمیشود. قتل بی در نوجوانی، گذشته را دوباره زنده میکند و ارین را به سفری ناگزیر برای یافتن حقیقت میکشاند.
آنچه این رمان را از یک تریلر صرف فراتر میبرد، پیوند تعلیق روانشناسانه با دغدغههایی عمیقتر است: احساس گناه، مسئولیت اخلاقی و این پرسش آزاردهنده که آیا حقیقت، همیشه راهی به رستگاری باز میکند یا نه. کارولین میز، سردبیر Bedford Square، از فضاسازی اقلیمی، عناصر جادوگری و همدلی تاریک متن میگوید؛ ترکیبی که به گفته او، دو دروغگوی کوچک را به اثری غافلگیرکننده و ماندگار بدل کرده است.
هریسون که تاکنون ۲۰ کتاب برای کودکان نوشته، نامی آشنا برای معلمان، کتابداران و خوانندگان نوجوان است. رمان ۱۳ گنج او که نوشتنش را در ۲۳ سالگی آغاز کرد، جایزه کتاب کودک واتراستونز را برایش به ارمغان آورد و امروز اثری کلاسیک به شمار میرود. با این حال، خودِ نویسنده میگوید این گذار به ادبیات بزرگسالان بیش از هر چیز بازتابی از سلیقه شخصی و نیازش به چالشهای تازه است.
او میگوید: «عناصر تاریک و فولکلوریک همیشه در کارهایم حضور داشتهاند. نوشتن برای بزرگسالان به من اجازه میدهد این تاریکی را جدیتر و بیپردهتر دنبال کنم.» هریسون حتی با شوخطبعی اعتراف میکند که اگر نویسندگان را دروغگو بدانیم، این رمان یکی از دوستداشتنیترین دروغهای اوست؛ دروغی که رگههایی از حقیقت در آن جریان دارد، از جمله الهام از جزیرهای در اسکس و خاطراتی ناآرامکننده از کودکی خودش.
در نهایت، دو دروغگوی کوچک تنها یک داستان جنایی نیست؛ روایتی است درباره حافظه، قضاوت جمعی و زخمهایی که زمان درمانشان نمیکند. هریسون حالا این پرسش را پیش روی خوانندگان میگذارد: آیا ارین و بی سزاوار بخششاند، یا برخی دروغها آنقدر بزرگاند که هیچگاه بخشوده نمیشوند؟
نظر شما