به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در کرج، صدای گرم و آرامش در محیط پیچید و همه نگاهها به او دوخته شد. فاطمه موسوی، مادربزرگ قصهگو که در دورههای مختلف جشنواره بینالمللی قصهگویی افتخارات بسیاری کسب کرده است، این بار قصه گلگیس را برای حاضران روایت کرد. لبخند ملایمی بر چهره داشت و دستانش هماهنگ با کلمات حرکت میکردند. بچهها دورش حلقه زده بودند، ساکت و مشتاق.
کمی عقبتر، مادرها نشسته بودند؛ همانهایی که سالها پیش خودشان با این قصهها بزرگ شدند. نگاهشان پر از خاطره بود و سکوتی شیرین و پرمعنا فضا را پر کرده بود؛ سکوتی که انگار همه را به یک سفر مشترک در گذشته برده بود.
نشست «آی قصه قصه قصه» در مجتمع کانون کرج با هدف پاسداشت هنر قصهگویی برگزار شد. برنامهای که با حضور علاقهمندان و برگزیدگان جشنوارههای پیشین رنگ و بویی صمیمی داشت و یادآور جایگاه قصهگویی سنتی در فرهنگ ما بود.
نادیا باقری، مسئول مرکز فرهنگی هنری مجتمع، در سخنان خود تأکید کرد که قصهگویی تنها بازگویی یک داستان نیست، بلکه نوعی ارتباط انسانی است؛ پلی میان نسلها و راهی برای آموزش، تقویت تخیل و هویتبخشی به کودکان.
وی همچنین درباره ویژگیهای یک قصهگوی موفق توضیح داد: انتخاب داستان متناسب با سن کودک تا لحن صدا، زبان بدن و خلاقیت در فضاسازی از جمله مواردی بود که مطرح شد.
همین نکات در اجرای موسوی بهخوبی دیده میشد. قصهگویی زمانی تأثیرگذار است که قصهگو خودش هم به داستان باور داشته باشد و این باور در نگاه و صدای او آشکار بود. تجربههای موسوی در جشنوارههای بینالمللی، پشتوانهای برای او شده تا قصهها را با شور و ایمان بیشتری روایت کند.
در بخش پایانی نشست، مادران و کودکان از خاطرههای خود گفتند؛ از قصههایی که در کودکی شنیده بودند و از احساسی که هنوز با یادآوری آنها زنده میشود. این لحظهها نشان داد قصهها همچنان زندهاند؛ در کلمات مادربزرگها، در چشمهای مشتاق کودکان، و در دل کسانی که میدانند شنیدن، اولین گام فهمیدن است.
نظر شما