سه‌شنبه ۷ مرداد ۱۴۰۴ - ۱۶:۱۸
ادب در نگاه مولوی کلیدی برای هدایت و معناست

مرکزی- استاد ادبیات فارسی، با تأکید بر اینکه در دستگاه فکری مولوی، ادب مفهومی فراتر از نزاکت روزمره و روابط اجتماعی است و نقشی بنیادین در سیر معنوی و اخلاقی انسان دارد، گفت: در دستگاه فکری مولوی، «ادب» فراتر از تربیت و نزاکت معمولی در روابط میان‌فردی است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اراک، مرتضی لطیفی در نشست تخصصی علمی شرح «مثنوی معنوی مولوی» با رویکرد میان‌رشته‌ای و با نگاهی به مطالعات اخلاق، عرفان، عرفان تطبیقی، روان‌شناسی و دیگر حوزه‌ها، که در فرهنگسرای سیدالشهدا (ع) اراک برگزار شد، بیان کرد: در اندیشه مولوی، مفهوم «ادب» صرفاً به ظواهر اجتماعی محدود نیست، بلکه ریشه در ساحت معنوی انسان دارد.

وی اظهار کرد: مولوی در داستان پادشاه و کنیزک، پس از ترسیم غرور و ناتوانی طبیبان مدعی در درمان، به گستاخی آنان و نداشتن «ادب بندگی» اشاره می‌کند و سپس به نمونه‌هایی از قوم موسی و عیسی (ع) نیز می‌پردازد که پس از دریافت مائده آسمانی، به دلیل بی‌توکلی، حرص‌ورزی و لغزش، در برابر خداوند بی‌ادبانه رفتار کردند. شیطان نیز به همین سبب، با جرأت و غرور، از فرمان خدا سرپیچید و از سجده بر آدم سر باز زد.

ادب در نگاه مولوی کلیدی برای هدایت و معناست

وی با اشاره به بیت «بد ز گستاخی کسوف آفتاب / شد عزازیلی ز جرات ردّ باب» تأکید کرد: به‌گمان من، مولوی در این بیت قصد تحلیل علمی ندارد. برخلاف تفاسیر ظاهری برخی مفسران چون نیکلسون، انقروی و حکیم سبزواری، که کریم زمانی نیز در شرح خود به آن‌ها پرداخته، منظور مولوی این نیست که گستاخی شیطان سبب خورشیدگرفتگی شد!

لطیفی ادامه داد: چنین تفسیرهای لفظ‌گرایانه با جابه‌جایی واژگان، نمی‌تواند انسان متفکر امروز را قانع کند. بنابراین باید با نگاهی هرمنوتیکی، تأویلی و باطنی به این مفاهیم پرداخت، چراکه هدف مولانا، همانند دیگر عارفان، معرفت‌بخشی از طریق معانی درونی و باطنی است.

وی تصریح کرد: پیام مولوی این است که وقتی «ایگو» یا خودِ متورم انسان، یعنی نفس یا شیطان درون، فرصت بروز و مانور می‌یابد، آفتاب هدایت، آگاهی و حقیقت در وجود او تیره و تار می‌شود. بنابراین، باید شیطان درونی را شناخت و مهار کرد، چراکه در غیر این‌صورت، انسان را به انحراف خواهد کشاند و زندگی‌اش را به تباهی خواهد برد.

لطیفی افزود: مولوی در بیت ۸۸ و ابیات پس از آن، مفهوم بی‌ادبی را از ساحت فردی فراتر برده و در روابط اجتماعی نیز بسط داده است. برای مثال در بیت: «ابر برناید پی منع زکات / وز زنا افتد وبا اندر جهات». مولوی باز هم قصد ارائه تحلیلی علمی یا علت‌ومعلولی ندارد، بلکه می‌خواهد بگوید: جامعه‌ای که در آن آیین زکات، بخشش، همدلی، یاری و شفقت وجود نداشته باشد، دچار خشکی اخلاقی، بیماری روحی، بی‌معنایی و در نهایت رنج عمومی خواهد شد. آنگاه که درون انسان تیره و تار شود، بیرون او نیز بی‌تردید در ظلمت فرو خواهد رفت.

برچسب‌ها

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 7
  • نظرات در صف انتشار: 1
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • م. ر مادر IR ۱۷:۱۹ - ۱۴۰۴/۰۵/۰۹
    بی شک پیروی از معنویات. که با نوشتار ادیبان. ماندگار زمان شده است. چرا که هوشش طبیعت. آنچه را موافق با انومفید برای فضای انسانیت است. در حلقه زمان نگه می‌دارد وتنها درین فضای روحانیست که ملت‌ها در آرامش زندگی خواهند کرد
  • آرش حبیبیان IR ۱۴:۱۳ - ۱۴۰۴/۰۵/۱۰
    برداشت از ابیات عالی . کاش از طریق صدا و سیما برنامه ایشون پخش میشد .
  • فرهاد کیهان فر IR ۱۳:۰۷ - ۱۴۰۴/۰۵/۱۲
    درود بر همه عزیزان ،بنظر تحلیلی کاملا اندیشمندانه وصحیح ارائه شده ،چنانکه با حال روز جامعه امروز بشری نیز مطابقت دارد.سپاس
  • زهرا بیدقی IR ۱۴:۲۳ - ۱۴۰۴/۰۵/۱۴
    سپاسگزارم ازاستاد لطیفی ،دریافت هایشان بسیارعالی وبیانات به روز ونو بود،من بارها این داستان را بررسی کرده بودم مخصوصا موضوعِ "ادب"را
  • زهرا بیدقی IR ۱۴:۲۵ - ۱۴۰۴/۰۵/۱۴
    اما این دیدگاه برایم خردمندانه است
  • زهرا بیدقی IR ۱۴:۲۹ - ۱۴۰۴/۰۵/۱۴
    خواهان دیدگاه ها ونظرات استاد لطیفی در موضوعات دیگر هستم
  • زهرا بیدقی IR ۱۵:۰۱ - ۱۴۰۴/۰۵/۱۴
    خواهان خواندن آثار استاد لطیفی هستم.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

پربازدیدترین

تازه‌ها

پربازدیدها