به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از دیلی میل، چاپ ویژه هفتادوپنجمین سالگرد رمان ۱۹۸۴ جورج اورول با یک مقدمه بحث برانگیز روانه بازار شده است. در این مقدمه که توسط «دالن پرکینز-والدز» نویسنده آمریکایی نوشته شده، به خوانندگان هشدار داده می‌شود که ممکن است با شخصیت‌های «مشکل‌دار» و نگاه‌های منفور به زنان در این رمان مواجه شوند.
این اقدام واکنش‌های تندی را در پی داشته است. بسیاری از منتقدان و صاحب‌نظران معتقدند اضافه کردن چنین هشدارهایی به کتابی که خود نماد مبارزه با سانسور و کنترل افکار است، نوعی تناقض آشکار است. «والتر کایرن»، نویسنده و منتقد ادبی، در واکنش به این موضوع گفته است: «این کاری که کردند، از همه آن چیزهایی که اورول در کتابش از آن می‌ترسید، بیشتر به ۱۹۸۴ شبیه است.»
از سوی دیگر، مسئولان میراث ادبی اورول اعلام کرده‌اند که از وجود این مقدمه جدید بی‌اطلاع بوده‌اند. بیل همیلتون، نماینده رسمی میراث اورول، در این باره گفت: «اگرچه هر کسی حق تفسیر شخصی از آثار ادبی دارد، اما اضافه کردن هشدارهای اخطارمحور به این کتاب، ممکن است برداشت‌های نادرستی از منظور اصلی اورول ایجاد کند.»
او گفت: «من قطعاً از اینکه ناشر ما را در جریان نگذاشته ناامید شده‌ام. هرکس حق دارد نظر خود را درباره کتاب داشته باشد، اما اورول عمداً شخصیت‌های مردانه‌اش را ضعیف و ناکام می‌ساخت تا خواننده را به چالش بکشد. انتظار دوست داشتن وینستون اسمیت یا حتی پیام رمان، تا حدی هدف اورول از نوشتن این کتاب را نادیده می‌گیرد.»
رمان ۱۹۸۴ که در سال ۱۹۴۹ منتشر شد، یکی از تاثیرگذارترین آثار ادبیات جهان محسوب می‌شود. این کتاب جامعه‌ای را تصویر می‌کند که در آن حکومت به شکل بی‌سابقه‌ای بر افکار و زندگی شهروندان کنترل دارد. جالب اینجاست که حالا، هشدارهای محتوایی اضافه شده به این کتاب، خود به موضوعی بحث‌برانگیز تبدیل شده و بسیاری آن را نمونه‌ای از همان اصلاح زبانی می‌دانند که اورول در کتابش از آن انتقاد کرده بود.
انتشارات برکلی از زیرمجموعه‌های انتشارات مشهور پنگوئن که مسئول انتشار این نسخه جدید است، هنوز پاسخی رسمی به این انتقادات نداده است. این اتفاق در حالی رخ داده که نسخه‌های قبلی همین کتاب با مقدمه‌ای از توماس پینچن، نویسنده سرشناس آمریکایی، منتشر می‌شدند.
این ماجرا بار دیگر این پرسش اساسی را مطرح کرده است: آیا هشدارهای محتوایی برای آثار کلاسیک - که بسیاری از آنها محصول دوران و شرایط خاص خود هستند - نوعی بازنگری در تاریخ محسوب می‌شود یا شکل دیگری از سانسور مدرن است؟ پرسشی که پاسخ به آن به بحث‌های بیشتری نیاز دارد.
نظر شما