به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در یاسوج، در این کارگاه تخصصی، محمداسماعیل حاجی‌علیان، نویسنده مطرح حوزه ادبیات داستانی انقلاب، به بررسی شیوه‌های استفاده از عنصر زمان در ساختار روایت، خلق تعلیق و اثرگذاری عاطفی در داستان‌های انقلابی پرداخت.
این نویسنده که آثاری چون «اپرای مردان سبیل استالینی»، «بابونه‌های سمفونی سرخ»، «پاپیلو»، «بی‌سردار»، «ایران‌شاه» و «چهار زن و «آتون نامه» را در کارنامه دارد، در این کارگاه گفت: زمان وضعیتی ایستا و مطلق ندارد؛ هر لحظه در حال گذر است و نویسنده باید این پویایی را در روایت خود بازتاب دهد.
وی با تأکید بر اینکه تسلط بر عنصر زمان می‌تواند زاویه دید مخاطب را نسبت به داستان متحول کند، تصریح کرد: نویسنده‌ای که قدرت مهار زمان را در روایت داشته باشد، می‌تواند مخاطب را در لحظه‌ای متوقف یا به نقطه‌ای خاص پرتاب کند.
حاجی‌علیان همچنین در ادامه سخنان خود با اشاره به نکات کلیدی در روایت داستانی، گفت: در داستان‌های دفاع مقدس و انقلاب، مفهوم زمان اغلب به‌صورت درهم‌ریخته، بازگشت‌پذیر یا حتی نمادین ظاهر می‌شود و این ویژگی فرصتی مهم برای خلق آثاری تاثیرگذار و متفاوت به شمار می‌رود.
وی افزود: در روایت داستانی، عنصر زمان نباید محدود به گذشته یا آینده باشد. داستان‌ها باید در زمان حال روایت شوند تا تأثیر عمیق‌تری بر مخاطب بگذارند. داستانی که در زمان حال اتفاق می‌افتد، می‌تواند لایه‌های عاطفی بیشتری ایجاد کند. به‌عنوان مثال، وقتی یک شخصیت در حال حرکت است، نویسنده باید نشان دهد که چه اتفاقاتی در آن لحظه در حال رخ دادن است و از اشاره به گذشته یا آینده بپرهیزد.
وی با اشاره به زیبایی‌شناسی روایت خاطرنشان کرد: طول روایت باید از عرض آن بیشتر باشد. به عبارت دیگر، مهم‌ترین رویدادهای داستان باید در طول روایت قرار گیرند، نه در عرض آن. استفاده از نشانه‌ها و نمادها در طول روایت به داستان عمق می‌بخشد و باعث می‌شود مخاطب درک بهتری از اتفاقات و شخصیت‌ها داشته باشد.
نظر شما