به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «جغرافیای فرهنگی و واقعیت‌های ژئوکالچر ایران» تالیف یوسف زین العابدین عموقین و هوشنگ (حجت) بختیاری از سوی نشر انتخاب به بازار کتاب آمد.
این کتاب در ۹ فصل به شرح مباحثی همچون «مفاهیم بنیادین در جغرافیا»، «مفاهیم بنیادین و نظریه‌های فرهنگی»، «جایگاه و اهمیت جغرافیای فرهنگی»، «اجزای کلیدی و مبانی نظری ژئوکالچر»، «روند جغرافیای فرهنگی پیش از اسلام در ایران»، «روند جغرافیای فرهنگی پس از اسلام در ایران»، «شکل‌گیری واقعیت‌های ژئوکالچر ایران»، «واقعیت‌های ژئوکالچر ایران» و «جایگاه آموزه‌های اسلامی در واقعیت‌های ژئوکالچر ایران» پرداخته است.
در مقدمه این کتاب می‌خوانیم: جغرافیا و فرهنگ به عنوان دو عنصر بنیادین در شکل‌دهی هویت‌های انسانی، همواره در یک تعامل پویا و متقابل قرار داشته‌اند. این تعاملات بر شیوه‌های زندگی، باورها و ارزش‌های جوامع تاثیر عمیق گذاشته و موجب شکل‌گیری تمدن‌ها و فرهنگ‌های متنوع شده است. تنوع فرهنگی کنونی، نتیجه‌ای از بسترهای محیطی، تاریخی و اجتماعی است که به ایجاد هویت‌های قومی و ملی کمک کرده است.
این کتاب به برررسی ارتباطات پیچیده بین فرهنگ، جامعه و مکان در بستر جغرافیایی ایران می‌پردازد. ایران، با تاریخچه‌ای غنی و تنوع فرهنگی و قومی بی نظیر، همواره نقطه تلاقی تمدن‌های بزرگ بوده است. این کشور با ویژگی‌های جغرافیایی متنوع و مشکلات تاریخی خاص خود، محل ظهور فرهنگ‌ها و تمدن‌های متعدد است که هر یک در شکل‌گیری هویت ملی و منطقه‌ای نقش بسزایی ایفا کرده‌اند.
جغرافیا و فرهنگ دو حوزه‌ای هستند که به فرانقش‌پذیری یکدیگر وابسته‌اند. از یک سو، جغرافیا به عنوان بستری فیزیکی و طبیعی، تاثیر عمیقی بر نحوه زندگی مردم و شکل‌گیری هویت‌های فرهنگی دارد و از سوی دیگر، فرهنگ با تبیین و تفسیر زندگی اجتماعی و اقتصادی مردم، می‌تواند بر توزیع جغرافیایی جمعیت و شکل‌گیری الگوهای اجتماعی تاثیر بگذارد. در این راستا، مفهوم «ژئوکالچر» به عنوان یک رویکرد نوین، می‌تواند ما را در درک عمیق‌تر از چالش‌ها و فرصت‌های فرهنگی پیش روی ایران یاری کند.
این کتاب سعی دارد تا با بررسی عناصر مختلف جغرافیایی و فرهنگی، دستاوردهای علمی جدیدی را در فهم نحوه تعامل فرهنگ و جغرافیا در ایران پیشکش کند. پژوهش‌های این کتاب شامل تحلیل گسترده‌ای از سایت‌های باستانی، سنت‌های قومی، زبان‌ها، آداب و رسوم و همچنین تاثیرات جهانی بر فرهنگ ایرانی است. از این رو، این اثر می‌تواند منبعی ارزشمند برای پژوهشگران، دانشجویان و علاقه‌مندان به جغرافیا، انسان‌شناسی و مطالعات فرهنگی باشد.
در فصل سوم این کتاب و در زیربخش عنوان «مقایسه تاریخ و جغرافیا از نظر کانت» می‌خوانیم: زمانی که جغرافیدانان به بررسی تفاوت‌ها و تشابهات میان مکان‌ها می‌پردازند و یا مورخین تفاوت‌های زمانی را مدنظر قرار می‌دهند آنها می‌خواهند آنچه را که می‌بینند دریابند، مورخین، دو دوره زمانی را با هم مقایسه می‌کنند و سعی در درک و فهم دلایل تغییرات و یا فقدان تغییرات از زمانی به زمان دیگر دارند. جغرافیدانان نیز به همین نحو به مطالعه الگوهای فضایی می‌پردازند. ابتدا از طریق توصیف تفاوت‌ها و تشابهات با دقت به فهم دقیق تغییرات میان نواحی نایل می‌شوند. سپس سعی در تفسیر اطلاعات و تصمیم‌گیری در مورد نیروهای موثر در تفاوت‌ها و تشابهات میان دو ناحیه دارند. چنین فرآیندی صرفاً منعکس‌کننده حس کنجکاوی ذاتی بشر است که به گونه‌ای همه انسان‌ها از آن بهره‌مند هستند زیرا درک چگونگی استقرار پدیده‌ها مستلزم آموزش ویژه‌ای نیست.
این در حقیقت سوال کلیدی است که جغرافیدانان با آن مواجه هستند. مورخین درباره چه هست؟ کجا هست؟ و چرا هست؟ سوال می‌کنند به این ترتیب در هر دو رشته تاریخ و جغرافیا چرایی، به منزله مهمترین سوال است چرا که منجر به تفسیر می‌شود. این شیوه تجزیه و تحلیل علمی در جغرافیا از قرن نوزدهم توسط هامبولت و ریتر که پدران جغرافیای نوین نامیده می‌شوند، شروع شده است. وجه تشابه دیگر میان علوم تاریخ و جغرافیا، نحوه تقسیم‌بندی این دو علم می‌باشد. مورخین زمان را به بخش‌هایی به نام دوره‌های ناپلئونیک دوره جنگ‌های شهری دوره الیزابت و غیره تقسیم کرده‌اند. جغرافیدانان زمین را به ناحیه‌های گوناگون نظیر جغرافیای اروپا، جغرافیای آمریکای لاتین و یا جغرافیای کالیفرنیا تقسیم می‌کنند. دوره‌ها و ناحیه‌ها، هر دو به وسیله ویژگی‌های متجانس معین که انتخاب آن مقطع زمانی و یا فضای جغرافیایی را موجه سازد، مشخص می‌شوند.
کتاب «جغرافیای فرهنگی و واقعیت‌های ژئوکالچر ایران» تالیف یوسف زین‌العابدین عموقین و هوشنگ (حجت) بختیاری با ۱۹۹ صفحه، شمارگان ۱۰۰ نسخه و بهای ۳۹۸ هزار تومان از سوی نشر انتخاب به بازار کتاب آمد.
نظر شما