غلامرضا حیدری ابهری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، با اشاره به گونه ناداستان، گفت: ناداستان جایگاه خودش را در ادبیات پیدا کرده است و اهمیت خودش را دارد. هر مفهومی در ظرف بیان داستانی نمی‌گنجد ما باید فضاها را به رسمیت بشناسیم و فعالیت خودمان را در این حوزه گسترش دهیم. من تعجب می‌کنم از برخی دوستان که با کارهای ترجمه شده مشکلی ندارند ولی نویسنده داخلی ما به سبب نیازهای مخاطب اگر ناداستان کار کند حساسیت نشان می‌دهند. به نظر من از ویژگی جشنواره «کتاب سلام» این بود که اینگونه کارها را هم دید.

وی اضافه کرد: البته ناداستان هم باید هنرمندانه نوشته و تولید شود. منظورم این نیست که هر مجموعه‌ای بدون هنرمندی و ذائقه مخاطب بخواهد کار کند قابل قبول نیست ولی اگر ما کلاً دور ناداستان خط بکشیم، درست نیست.

حیدری ابهری تصریح کرد: هر کسی تخصص و علاقه‌ای دارد. من بیشتر در حوزه بیان مفاهیم دینی برای بچه‌ها کار می‌کنم و اگر قصه‌ای هم به کار گرفته باشم برای آن هدف بوده است و بیشتر درصدد بیان ساده مفاهیم دینی هستم.

این نویسنده اضافه کرد: البته مدتی است در حوزه سبک زندگی کار می‌کنم. مهم است یک تبیین اسلامی از آن داشته باشیم و به بچه‌ها به زیبایی توضیح دهیم. کارهای اخیرم در همین حوزه سبک زندگی اسلامی است و اهمیت زیادی دارد.

وی بیان کرد: ما قالب‌های مختلفی داریم، از همه آنها باید برای انتقال معارف دینی استفاده کنیم. کتاب یک قالب است که همچنان جایگاه و جذابیت خودش را دارد و بسیاری از آثاری که به رسانه‌های دیگر تولید می‌شود، اول در قالب کتاب تولید شده و بعد در ظرف‌های دیگر درآمد است. اگر معارف دینی در قالب کتاب به خوبی عرضه شود نافی شکل‌های دیگر عرضه برای مخاطب کودک و نوجوان ندارد.

نویسنده کتاب «د مثل دوستی» گفت: من همیشه دنبال این بودم که مسائل زندگی را برای بچه‌ها بیان کنم و دین تبدیل نشود به چیزی که انگار جایی در زندگی ندارد و ارتباطی با زندگی پیدا نکرده است. در کتاب «د مثل دوستی» موضوع دوستی را مطرح کرده‌ام. درباره بحث دوستی آیات و روایات فراوانی بود و اهمیت زیادی دارد. این مساله را محور کار قرار دادم و سوالات واقعی بچه‌ها را در این زمینه جمع آوری کردم و سعی کردم از منظر دین به این سوالات پاسخ دهم.

حیدری ابهری افزود: حقیقت این است که ما باید قبول کنیم شیب خوبی در رشد کیفی آثار کودک و نوجوان داشته‌ایم. برخی ناشران خیلی به کار نویسنده داخلی اقبال نشان نمی‌دهند چون تولید کار خارجی راحت‌تر، سهل‌تر و ارزان‌تر است. حتی بعضی دوستان ناشر رسماً می‌گویند که دیگر کار رنگی تولید نمی‌کنیم و برای ما نفرستید و این خیلی بد است. این روند باعث می‌شود ما در برخی حوزه‌ها دستمان خالی بماند.