به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ انتشارات نگاه چاپ سوم کتاب «نامه‌های عارف قزوینی» به کوشش مهدی نورمحمدی را به چاپ رسانید. این کتاب مشتمل بر ۸۴ نامه از عارف قزوینی، ۱۳ نامه به عارف و ۱۰ نامه درباره اوست که از مجموعه‌های خصوصی، نسخه‌های دست‌نویس، کتب، روزنامه‌ها و مجلات گوناگون گردآوری شدند.
این نامه‌ها زبان حال و آیینه تمام‌نمای روحیات و افکار عارف‌اند و اطلاعات ارزشمند و منحصر به‌فردی که از این نامه‌ها به‌دست می‌آید در شناخت عارف، تحقیق در احوال و آثار و همچنین تدوین کامل‌ترین زندگی‌نامه او، اهمیت و ارزش فراوانی دارد. از میان نامه‌های این مجموعه، ۳ نامه عارف به‌علی بیرنگ برای اولین بار منتشر شده است.
این نامه‌ها، حاوی ۲ غزل و ۲ دوبیتی (به‌معنی عام) و ۲ بیت منتشر نشده‌اند که در دیوان عارف نیامده است. در یکی از این نامه‌ها، عارف درباره تأثیرات ناگواری که «عارف‌نامه» ایرج میرزا بر روح و روانش بر جا گذارده سخن به‌میان آورده است که نکته‌ای نو در بررسی روابط او با ایرج میرزا محسوب می‌شود: «… پس این‌ها ریشه بود که به‌آبیاری عارف‌نامه به قدری قوی شد که بنیانِ آسایش خیال مرا ریشه‌کن و مانند عَشَقَه به‌شاخ و بالِ شرافتِ من چنان پیچیده است که بیم آن دارم برگ، پی و پایه بلکه ریشه آن را هم ممکن است خشک کند. والا انسان برای چهار شعرِ مزخرفِ بی‌معنی، آن هم از یک آدمِ معلوم‌الحالی این‌طور نباید دلتنگ شود.»
برای اولین بار پس از مرگ عارف، با دستیابی مؤلف به‌نامه بحث‌برانگیز عارف در روزنامه «آینده ایران» که دربردارنده نظرش درباره رضاشاه است و مقایسه آن با نامه مندرج در «عارف‌نامه هزار» مشخص شد این نامه با حذف‌ها، اضافات، افتادگی‌ها و دست‌بردن‌های متعدد، در عارف‌نامه هزار انتشار یافته است و حذف عبارت «همین همدانی که من امروز از روی ناچاری و اجبار در آن توقف دارم.» که در روزنامه «آینده ایران» آمده و توسط محمدرضا هزار در «عارف نامه هزار» حذف شده را می‌توان به‌عنوان سند و قرینه‌ای مبنی بر اقامت اجباری عارف در همدان محسوب کرد که نکته‌ای تازه‌یاب در پژوهش‌های مرتبط با عارف محسوب می‌شود.
انتشارات نگاه چاپ سوم کتاب «نامه‌های عارف قزوینی» به کوشش مهدی نورمحمدی را به بهای ۳۸۵ هزار تومان به چاپ رسانید.
نظر شما