به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کمتر کسی می‌تواند ادعا کند نام قاسم سلیمانی به گوشش نخورده است. سرباز واژه‌ای است که به درخواست خود او پس از شهادتش بر روی سنگ مزارش حک شد. مصطفی رحیمی روایت زندگی حاج‌قاسم را در کتابی با نام «سرباز قاسم سلیمانی» آورده است.
 
این کتاب از ١٠ فصل تشکیل شده است. فصل یکم با سردار سلیمانی از تولد تا آغاز جنگ تحمیلی پیش می‌رویم. فصل دوم روایتگر حضور او در جبهه‌های جنوب و غرب است. در فصل سوم به مناطق جنوب شرق کشور می‌رویم و شاهد مبارزاتش با اشرار می‌شویم. فصل چهارم، داستان بزرگی‌های او در افغانستان و لبنان است. روایت‌های  فصل پنجم، بیانگر شکست آمریکا از او در میدان سیاست عراق است. با فصل ششم اقدامات او در برابر ظهور داعش را می‌بینیم. در فصل هفتم به تماشای ضربات پی‌درپی او بر پیکره‌ تکفیری‌ها می‌نشینیم. از فصل هشتم صدای آخرین میخ تابوت داعش را به گوشمان می‌رسد. فصل نهم، فصل شهادت حاج قاسم است؛ و سرانجام  فصل دهم، ما را با دنیای درون او آشنا می‌کند.
 
او در ابتدا کشاورز بود که شد کارگر؛ کارگر بود که شد رزمنده؛ رزمنده بود که شد فرمانده تیپ؛ فرمانده تیپ بود که شد فرمانده لشکر؛ سپس شد فرمانده سپاه قدس؛ پس از آن از مرزها فراتر رفت و شد بزرگ‌ترین استراتژیست نظامی خاورمیانه.
 
 
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«در یکی از روستاهای کرمان به دنیا آمد و در حوالی فرودگاه بین‌المللی بغداد به شهادت رسید. فاصله میان آمدن و این رفتن، ۶٢ سال بود. اما چه کسی باور می‌کرد کودکی که در سال‌های ابتدایی دهه چهل، با دست‌های ناتوانش کمک‌یار پدر در کشت و زرع بود، و با پاهای کوچکش به دنبال گوسفندان گله می‌دوید، ۵٠ سال بعد، هم صحبتی با او آرزوي برجسته‌ترین چهره‌های سیاسی و نظامی جهان باشد؟  شهادتش تقاص سیلی‌های پی‌درپی بود که آمریکا و اسراییل و البته مرتجعین منطقه در سالیان متمادی از او دریافت کرده بودند. هر جا که آن‌ها حضور پیدا می‌کردند، قبل از خود، قاسم سلیمانی را می‌دیدند. او یک‌تنه  و مصمم، در برابر طوفان‌ها ایستاد و خم به ابرو نیاورد تا دشمنان قسم‌خورده‌‌اش را به اضمحلال بکشاند. او فرزند کویر بود و دلداده‌ی شهدای شلمچه؛ سرباز پاکباز اسلام و فخر زمین.»