این نویسنده درباره عنوان این مجموعه داستان، «حافظه پروانه‌ای» بیان کرد: در پیشانی نوشت این مجموعه این جمله آورده شده که «تداعی‌ها به پروانه می‌مانند آنقدر در خیالت بال می‌زنند تا بر خاطره‌ای قرار گیرند و به پروازش آورند.» درواقع این جمله به نوعی وجه تسمیه نام داستان است.
وی همچنین اظهار کرد: داستان‌های این مجموعه درواقع برگزیده‌ای از داستان‌هایی هستند که از سال 90 تا سال 98 نوشتم، یعنی تا زمانی که کتاب را برای انتشار به نشر آگه فرستادم. تکنیک و نوع پرداخت داستان‌ها در این مجموعه در کنار زبان و اندیشه اهمیت ویژه‌ای دارد از این رو تلاش شده سوژه‌های خاص با نوع پرداخت و تکنیک خاص انتخاب شود.
او با اشاره به این که در این داستان‌ها به زبان و اندیشه توجه ویژه‌ای داشت گفت: به نظرم زبان و اندیشه دو امر مقدسی هستند که سعی شده تا در این ده داستان به حرمت آنها وفادار بمانم. زبان به نظرم جوهر هر اثر ادبی است و به این دلیل باید برای حفظ ادبیت یک متن زبان را بر صدر بنشانیم.
نویسنده «جاماندیم...» اظهار کرد: داستان‌های مجموعه «حافظه پروانه‌ای» در واقع از مشغله‌های ذهنی من نشات می‌گیرند که برخاسته از فرهنگ جامعه و جهانی است که در آنها زندگی می‌کنیم. نمی‌توانم بگویم محوریت این داستان‌ها زنان هستند؛ از این رو که به تفکیک جنسیتی اعتقادی ندارم. معتقدم که محوریت داستان‌ها انسان‌ها هستند؛ انسان تنهای عصر موجود.
وی افزود: مهمترین دغدغه من در این 10 داستان هراس است؛ هراسی که می‌نویسم تا بر آنها فائق بیایم؛ یعنی انسان بر همان هراس‌هایی چیره شود که شخص را وادار می‌کند در مقابل واقعیت بیرونی، رابطه‌ها و آسیب‌هایی که در پی آن به وجود می‌آید و فرد را مجبور می‌کند صورتک بزند.
علی‌پورگسکری همچنین گفت: در این داستان‌ها تاریخ، سیاست و فرهنگ جامعه بازنمایی شده است؛ برای این که تصور می‌کنم شخصیت‌ها زیر سایه سنگین تحولات اجتماعی و سیاسی شکل می‌گیرند. تلاش من بر این بود که این شخصیت‌ها را به نوع دیگری بازنمایی کرده و بسازم. در واقع از مجرای داستان، امکان شناخت بیشتر نسبت به افراد، جامعه و جهانی که در آن زندگی می‌کنیم را به دست بیاورم و در این مسیر تلاش کردم جغرافیای درون آدم‌ها را در تجربه‌های مختلف نشان دهم.
نویسنده «بماند...» ضمن بیان این که درون و ذهن آدم‌ها که حقیقت وجودشان را آشکار می‌کند بسیار مهمتر از کنش‌ها و واکنش‌های بیرونی و خود آگاه است اظهار کرد: از این رو این داستان‌ها به نظر من بیشتر داستان‌های ذهن‌گرا هستند چون اساسا خودم را نویسنده ذهن‌گرا می‌دانم؛ البته نه بدین معنی که تماما از عینیات و واقعیت بیرونی جامعه فاصله بگیرم. درون مایه و هسته‌های موضوعی داستان‌های من نیز از جامعه پیرامونی گرفته شده است.
بهناز علی‌پورگسکری در پایان بیان کرد: اساسا ادبیات دنیایی است که بر کلمه و کلام بنا شده و تصویرها محو شدنی هستند. این کلام است که در ادبیات تصویر را می‌سازد تا آن را ماندگار کند. بر این اعتقادم که نوشتن یک راه زنده ماندن و فرار از نیستی است و یک راه برای خودشناسی و شناخت.
نشر آگه مجموعه داستان «حافظه پروانه‌ای» اثر بهناز علی‌پورگسکری را در 138 صفحه و با قیمت 29000 تومان منتشر کرد.
نظر شما