وی افزود: در نتیجه می‌بایست این زن سوگند بخورد که جزو گروه زنان بیوه‌ای بشود که دریا شوهرانشان را گرفته است؛ یعنی او با دریا ازدواج کند. در نتیجه این پیوند با گروه بیوه‌زنان باید مستحکم باشد که خانواده همسرش کاری با او نداشته باشند. در پایان نیز این ماجرا به یک تراژدی بسیار تلخ برمی‌گردد.
آرام درباره همکاری‌اش با خسرو سینایی برای ساخت فیلمنامه «سایه دریا» و دلیل ساخته نشدن آن گفت: بنده فیلمنامه «سایه دریا» را برای مرحوم سینایی فرستادم و او به جهت این که فضای این فیلمنامه بومی بود و داستان آن در جنوب اتفاق می‌افتد از این اثر خوشش آمد؛ اغلب فیلم‌های سینایی نیز همانند «عروس آتش» در جنوب کار شده است.
این نویسنده با بیان این که خسرو سینایی مدت زمانی در پی تهیه‌کننده برای ساخت این اثر بود اظهار کرد: سینایی آمده بود شیراز برای سخنرانی درباره فیلم‌های مستندش؛ با بنده تماس گرفت تا به دیدنش بروم. او برای ساخت فیلمنامه «سایه دریا» بسیار اظهار علاقه کرد و گفت باید آن را بسازد. در آن دیدار در حضور دیگر نویسندگان و شاعران شیراز درباره لوکیشن و صحنه‌‌های فیلم صحبت کردیم. او گفت فیلمنامه «سایه دریا» هرگز از ذهنش بیرون نمی‌رود و از من خواست تا این فیلمنامه را به شخص دیگری ندهم. که من نیز با کمال میل پذیرفتم.
وی در ادامه افزود: پس از آن با یکدیگر در تماس بودیم، از من خواست طرح مختصری درباره فیلمنامه بفرستم تا به تهیه‌کننده نشان دهد؛ هربار تهیه کننده‌ای پیدا می‌شد و به دلایلی کار به سرانجام نمی‌رسید. در نهایت تهیه کننده‌ای پیدا شد که در تجارت بین ایران و چین کار می‌کرد. این شخص پذیرفت که تهیه‌کنندگی این اثر را برعهده بگیرد. سپس این کار رسانه‌ای شد اما متاسفانه با تحریم‌ها روبه‌رو شدیم و آن فرد دیگر نتوانست همکاری خود را با ما ادامه دهد.
خسرو سینایی
او با اشاره به این که سینایی بعد از «عروس آتش» راغب بود تا فیلمنامه «سایه دریا» را کار کند گفت: در آن گفت‌وگو خسرو سینایی به من گفت که دو فیلمنامه خوانده است که تاثیر زیادی بر وی گذاشته از این رو که فضای این دو اثر غریب است و هیچ‌گاه آن‌ها را فراموش نمی‌کند. یکی از آن‌ها فیلمنامه‌ای است که برادر کیارستمی آن را نوشته و دیگری همین فیلمنامه «سایه دریا» است.
احمد آرام همچنین گفت: سینایی بسیار شیفته مضمون «سایه دریا» بود و حتی به من می‌گفت می‌دانم این فیلم گیشه نخواهد داشت اما در جشنواره‌های دیگر با اقبال کسانی که سینما را دوست دارند روبه‌رو خواهد شد.
نویسنده «حلزون‌های پسر» درخصوص اشاره سینایی در مصاحبه‌ای به شباهت مضمون فیلم «عروس آتش» خود و فیلمنامه «سایه دریا» اظهار کرد: اشاره سینایی بیشتر به پایان فیلم بود. در آن دیداری که در شیراز داشتیم درباره این موضوع نیز گفت‌وگو کردیم. این مسائلی که دامن‌گیر زنان جنوب است همه شبیه به هم هستند ولیکن برای او نیز ثابت کردم که این فیلمنامه هیچ شباهتی به فیلم او ندارد. اتفاقا من «عرس آتش» را کامل ندیدم و تنها بخش‌هایی از آن را در تلویزیون دیدم.
او در ادامه بیان کرد: دلیلش این است که یک زن در جامعه سنتی با مسائل و مشکلات زیادی روبه رو می‌شود و عده‌ای در زندگی او دخالت می‌کنند. من حیث المجموع این موارد در تمام شهرهای جنوب ایران محتمل است ولی این که فیلمنامه «سایه دریا» کاملا شبیه به «عروس آتش» باشد چنین نیست و من این فرضیه را رد می‌کنم. سینایی معتقد بود باید صحنه‌هایی از این فیلمنامه را تغییر دهیم تا مخاطب را به یاد فیلم «عروس آتش» نیندازد و من نیز این امر را پذیرفتم که می‌توان این صحنه‌ها را بازآفرینی کرد.
صحنه‌ای از فیلم «عروس آتش»
این نویسنده درباره ویژگی‌های خسرو سینایی اظهار کرد: سینایی گذشته از این که یک فیلمساز بود، واقعا یک انسان اهل مطالعه و فرهیخته بود؛ در موسیقی نیز دست داشت و آکاردئون را بسیار خوب می‌نواخت. زندگی او هنری بود ولی بسیار انسانی متواضع و روشن‌اندیش بود؛ هنگام صحبت با او احساس نمی‌کردید که فیلمسازی است که کارهای درخشانی در سینمای ایران ساخته است.
احمد آرام در پایان گفت: خاطره‌ای که سینایی بیشتر مواقع آن را مطرح می‌کرد گله شمالی‌ها از او بود که چرا با وجود این که او اهل شمال کشور است اما فیلم‌هایی درباره جنوب می‌سازد. سینایی درباره دلیل این توجه به جنوب به من گفت عناصری که در جنوب وجود دارد عناصر بکر بصری است که می‌تواند من را شیفته خود کند. به همین دلیل اغلب آثارش در جنوب کار شده‌اند.
نظر شما