حجت‌الاسلام والمسلمین ابوالفضل حافظیان بابلی، نسخه‌پژوه و فهرست‌نویس نسخه‌های خطی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) با انتقاد از کتاب‌سازی‌هایی که در حوزه دین انجام می‌شود، گفت: برخی نویسندگان برای تبلیغ دین صرفاً به انتشار کتاب درباره تعبیر خواب و کرامت‌ها متوسل می‌شوند، البته در جای خود برخی مطالب می‌تواند درست باشد، ولی هیچ گاه منطق ائمه ما این نبوده که با این مسائل مردم را تهییج به دینداری کنند. کسی که اهل کار و پژوهش هست باید معارفی که در بیانات اهل بیت(ع) وجود دارد را واکاوی، بررسی و تامل کند و از دل بیانات پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) آیین و رسم زندگی را استخراج کند.

او افزود: مترجمان فضا را می‌سنجند و به سمت کتاب‌های پرفروش می‌روند و توجه نمی‌کنند اگر کسی در این وادی کار بهتری ارائه داده، چرا ما دیگر به سمت این آثار برویم. چرا دوباره در این حوزه قلم بزنیم و کاغذ و امکانات را هدر دهیم و متأسفانه به این مسائل توجه نمی شود.

نویسنده کتاب «شناخت‌ نامه حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و شهر ری(مجموعه گفتارهای پراکنده پیرامون حضرت عبدالعظیم حسنی)» ادامه داد: یکی از مداخل کتاب‌سازی‌های ما مربوط به مجالس بزرگداشت و کنگره است. کنگره و بزرگداشت برای بزرگان کار بسیار خوبی است و ضروری است که همراه با آن کنگره کتاب چاپ شود و مقالاتی درباب آن شخص نوشته شود. در بعضی کنگره‌ها این کار بخوبی صورت می‌گیرد و در بخش دیگر از کنگره‌ها به دلیل عجله در کار، نویسندگان درجه یک فرصت ندارند و کار به نویسندگان درجه دو سپرده و محصولی که ارائه داده می‌شود نوعاً چیزهایی است که در جای دیگر به چاپ رسیده است.

او در پاسخ به این پرسش که علل کتابسازی را در چه می‌دانید؟ گفت: کتاب سازی علل مختلفی دارد؛ یکی از دلایل آن این است که بسیاری از انسان‌‌ها شهرت را دوست دارند و این ‌که نوشته‌ای به چاپ برسد و باعث شهرتشان بشود. میل شهرت‌‌طلبی در جان خیلی از انسان‌‌ها هست؛ ولی باید به این درخواست درونی به سبک صحیح پاسخ داده شود، یعنی این‌ که اگر شخصی می‌خواهد اثری ارائه دهد باید برایش زحمت بکشد. کسی می‌تواند نویسنده خوبی باشد که نویسندگی برایش مشکل‌ترین کار باشد، وگرنه با چسب و قیچی کردن این و آن طرف و کتابی درست کردن ـ ولو شهرتی هم حاصل شود ـ ثمری نخواهد داشت.

حافظیان بابلی با بیان اینکه نویسندگان از منابع معتبر برای نگارش اثر خود استفاده نمی‌کنند، گفت: نتیجه این‌که بعضی کتاب‌ها نقل کردن حرف‌های دیگران است و نویسنده حرف نویی ندارد و راه حل جدیدی برای مشکلات ارائه نمی‌دهد، لذا این کتاب اثربخش نمی‌شود یا بعضی از نویسندگان در نوشته‌های خود به دلیل راحت شدن، از منابع معتبر استفاده نمی‌کنند و به جای آن، از منابع دست دوم و یا سوم استفاده می‌کنند یا ملاک‌های دیگر را در آفریدن یک اثر علمی، پژوهشی و تحقیقی مراعات نمی‌کنند.

او افزود: هم اکنون زمانی است که تولید کارهای بی‌ارزش یا کم‌ارزش توهین به جامعه فرهنگی است. در زمانی که جهان با انفجار اطلاعات مواجه شده و در بانک‌های اطلاعاتی، نرم افزارها، سایت‌ها و وبلاگ‌‌ها هرکس هرموضوعی را بخواهد با یک کلیک از هزاران صفحه پرونده علمی می‌تواند استفاده کند و در این زمان که اطلاعات این قدر گسترده شده و در دسترس قرار گرفته، جمع‌آوری چهار بیت شعر، داستان یا تعبیر خواب که یک سبقه علمی ندارد، کار خیلی آسانی است. شاید این موضوعات یک زمانی موثر بوده، ولی در حال حاضر کسی رغبت نمی‌کند و آن‌هایی که از این کارها استفاده می‌کنند نوعاً از سطح سواد بالایی برخودار نیستند و ما نباید مردم را به مطالب مبتذل عادت دهیم که از ارزش علمی برخوردار نیستند.
 
این پژوهشگر تاکید کرد: هر حرفی را بدون استناد معتبر نمی‌شود نقل کرد. بعضی مطالب در همین کتاب‌ها چاپ می‌شود که می‌بینید گاهی از منابع غیر معتبر است و برای مثال حرف‌هایی که در گذشته بزرگان به شبهات آن پاسخ داده‌اند و حل شده را دوباره مطرح و یک معضل جدید ایجاد می‌کنند. در حقیقت اشکال را شنیده‌اند، اما به سراغ جوابش نرفته‌اند و فکر می‌کنند کشف خیلی مهمی کرده‌اند.