وی اضافه کرد: من پیشنهاد می‌کنم سازمان فرهنگی هنری فعالیت‌های حوزه شعر را جدی‌تر دنبال کند و یک شورای شعر تشکیل دهد. در این شورا مثلاً ۹ نفر از خبرگان و کارشناسان شعر انتخاب شوند و اگر قرار است جایی نشست شعر برگزار شود، حداقل کسی که نشست را مدیریت می‌کند از لحاظ علمی مورد تأیید این شورا قرار گیرد. فرد را به شورا دعوت کنند و ببینند چه سوابقی دارد و آیا توانایی اداره نشست شعر را دارد یا خیر. این ضعف عمده است و باید جبران شود، ولی به طور کلی سازمان فرهنگی هنری حداقل در فرهنگ‌سراهای بزرگ مانند ارسباران و فردوس و... عملکرد خوبی دارد و فرهنگ‌سراهای کوچک‌تر و خانه‌های فرهنگ نیاز به تقویت دارند. 

 

بیابانکی در پاسخ به این پرسش که برگزاری شب شعر اهمیت بیشتری دارد یا برپایی کارگاه شعر، عنوان کرد: هر دو باید با هم باشد و هر دو لازم است. کارگاه شعر، شاعر تربیت می‌کند و شب شعر، شعر را به مخاطبان عرضه می‌کند. البته کارگاه و انجمن شعر قطعاً لازم‌تر و واجب‌تر است، چون کار یک شاعر جوان اول باید استاندارد پیدا کند و بعد از یک تریبون عمومی عرضه شود. در محفل قند و نمک که چند سال است آن را در فرهنگ‌سرای فردوس برگزار می‌کنیم، شاعران پرورش یافته‌اند و می‌دانند روی صحنه باید چه کار کنند. به نظر من کارگاه، مقدمه و شرط لازم شب شعر است.