به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین، ریچل کوشنر، نویسنده 50 ساله اولین بار در سال 2008 و با نگارش کتاب «تلکسی از کوبا» در میان نامزدهای نهایی جایزه کتاب ملی آمریکا قرار گرفت و در دنیای ادبیات معروف شد.
 
««آتش افروزان» یا «شعله‌افکن» نام کتاب دوم کوشنر است که در میان نامزدهای نهایی جایزه فولیو قرار گرفت اما در نهایت قافیه را به کتاب «دهم دسامبر» نوشته جورج ساندرز باخت. «اتاق مریخی»، آخرین رمان خانم کوشنر در سال جاری منتشر شده و در میان نامزدهای نهایی جایزه بوکر 2018 قرار گرفته است. جایزه‌ای که دو هفته دیگر برنده‌اش مشخص می‌شود و شاید نویسنده آمریکایی برنده‌اش باشد.
 
از او درباره آثاری که می‌خواند، دوست دارد، هدیه می‌دهد و ..... سؤال کردیم. خواندن پاسخ‌های این نویسنده آمریکایی خالی از لطف نیست:
 
کتابی که در حال حاضر می‌خوانم:
دست‌نوشته کتاب جدید بن لِرنر.
 
کتابی که زندگی‌ام را تغییر داد:
در جوانی کتاب «نصف‌النهار خون» نوشته کورمک مک‌کارتی را خواندم و تأثیر زیادی روی من گذاشت اما پروست بود که زندگی‌ام و سبک نگارشم را تغییر داد. البته سبک نگارش من اصلاً شباهتی به پروست ندارد اما به من آموخت که به پیچیدگی یک تفکر تعهد داشته باشم و به ساده‌ترین اما دقیق‌ترین روش ممکن ایده‌ام را توصیف کنم.
 
کتابی که بر نوشته‌های شما تأثیر گذاشت:
آثار جان دلیلو، جون دیدیون، و دنیس جانسون. البته کتاب‌های دیگری هم هستند که بر چگونگی نوشتن من تأثیر گذاشتند.
 
کتابی که قدرش دانسته نشد:
«عملگرا بودن» نوشته مارگریت دوراس بسیار هوشمندانه است. من در انتخاب کتاب به درجه آن توجهی نمی‌کنم. این کتاب دوراس را خیلی دوست دارم اما افراد زیادی این کتاب را نخوانده‌اند.
 
کتابی که اشکتان را درآورد:
«برادران کارامازوف» نوشته فیودور داستایوفسکی.
 
کتابی که با خواندنش خندیدید:
«سال استراحت و آرامش من» نوشته آتوسا مشفق.
 
کتابی که از نخواندنش شرمنده هستم:
اهل شرمندگی و خجالت کشیدن نیستم!
 
کتابی که نتوانستم تا آخر بخوانم:
«سرمایه در قرن 21» نوشته توماس پیکتی. بخش اعظمی از کتاب را خواندم اما نتوانستم تمامش کنم.
 
کتابی که چند بار خوانده‌ام:
کتاب «خدا، عدالت، عشق، زیبایی: چهار گفت و گو» نوشته ژان-لوک نانسی. گفت و گوهای نویسنده با کودکان درباره این چهار موضوع خیلی جالب است. در آغاز خود نویسنده صحبت می‌کند و کمی بعد کودکان از او سؤال می‌کنند و او پاسخ می‌دهد. شبیه میزگردی که در یک طرف نویسنده و در طرف دیگر کودکان نشسته‌اند و از زندگی سخن می‌گویند.