یالوم متعلق به مکتبی است که میتوان آن را نوعی واکنش به فرویدیسم و قواعد سنتی روانکاوی دانست. اگر نگاهی به قواعد سنتی روانکاوی بیندازیم خواهیم دید که یکی از مولفههای پررنگ آن، تسلط روانکاو بر بیمار است. تسلط بیش از حد روانکاو بر سوژه و نگاه از بالا، یکی از مسائلی بود که واکنشهایی به دنبال داشت و باعث شد در دهه 60 و 70، نگاه هایی متفاوت علیه آن رویکرد سنتی به وجود بیاید.
از سوی دیگر اروین یالوم پایه گذار «وجود درمانی» است و در کتاب «روان درمانی اگزیستانسیال» پایههای این نظریه را تبیین کرده است. خودش میگوید برای کسانی که با اصطلاحات فلسفی آشنایی دارند، اصطلاح «اگزیستانسیال» (هستی دارانه)، طیف رنگارنگی از معنا را بر میانگیزد اما در کار بالینی، او کلمه «هستی دارانه» را به شیوهای کاملا ساده برای «وجود» به کار میبرد. او میگوید هرچند فلاسفه از اصطلاح «هستی دارانه» به معانی مختلف میرسند اما همه در یک فرض مشترک هستند: این که ما انسانها تنها موجوداتی هستیم که وجودمان مسئله است و به این مسئله دار بودن خودمان میاندیشیم. بنابراین به نظر یالوم «وجود» مفهوم اساسی انسان را تشکیل میدهد. برای همین هم هست که از اصطلاحات «روان درمانی وجودی» استفاده میکند.
وقتی نیچه گریست یا گریه کرد؟، دروغگویی روی مبل، خیره به خورشید، مخلوقات یک روز، یالوم خوانان و... برخی از آثار یالوم هستند که بخشی از آنها را حسین کاظمی یزدی مترجم آخرین کتاب منتشر شده از یالوم با عنوان «من شدن» ترجمه کرده است.

کتاب «من شدن» به دلیل همان جذابیتی که یالوم برای کتابدوستان ایرانی دارد پیش از این با عنوان «من چگونه اروين يالوم شدم» به ترجمه اعظم خرام از سوی کتاب پارسه منتشر شد. استقبال از این کتاب موجب شد تا حسین کاظمی یزدی بار دیگر با عنوان «من شدن» این اثر را دوباره ترجمه کند.
اروين د. يالوم كه هميشه زندگی ديگران را واكاوی كرده است، در «من شدن»، خاطراتی كه سالها منتظرش بوديم، نگاه درمانگرانهاش را به خودش معطوف كرده است و روابطی كه خودش را شكل دادهاند و آثار خلاقهای را كه معروفاش كردهاند، میكاود. يالوم از كارهای انقلابیاش در رواندرمانی گروهی میگويد، از اينكه چطور توانست بهترين مجري رواندرمانی اگزيستانسيال شود كه شيوهاي است اخذ شده از حكمت متفكران بزرگ تاريخ. او الهامهايش را براي نوشتن كتابهای مهمی از جمله دژخيم عشق و وقتي نيچه گريست، آشكار میكند، كتابهايی كه روانشناسی و فلسفه را در هم میآميزند تا به نگاه جالب جديدی به وضعيت انساني برسد. من شدن با در هم بافتن داستانهاي خاطرهانگيزترين بيماران با قصهها شخصي عشق و افسوس، خوانندگان را به تكنيكدرمانی يالوم، روند نوشتناش و زندگي خانوادگیاش نزديك میكند.
یالوم که فرزند پدر و مادری است از یهودیان مهاجر روستبار، در محله متوسط رو به پایینی در واشنگتن دی سی بزرگ میشود. او که قصد دارد از محیطش فراتر رود، دکتر شدن را هدف خود قرار میدهد. حاصل این تصمیم سیر صعودی فوقالعاده است در خلال تغییرات فاحش فرهنگی در دهه 1960 شاهد ورودش به دانشکده پزشکی استنفورد هستیم، بعد روی آوردنش به داستاننویسی که بازاری است برای واکاوی بیشتر روان انسان در و در نهایت تبدیل شدنش به یک چهره برجسته بینالمللی.
یالوم از کارهای انقلابیاش در رواندرمانی گروهی میگوید، از اینکه چطور توانست بهتری مجری رواندرمانی اگزیستانسیال شود که شیوهای است اخذ شده از حکمت متفکران بزرگ تاریخ. او الهامهایش را برای نوشتن کتابهای مهمی از جمله دژخیم عشق و وقتی نیچه گریست، آشکار میکند، کتابهایی که روانشناسی و فلسفه را در هم میآمیزند تا به نگاه جالب جدیدی به وضعیت انسانی برسد. «من شدن» با در هم بافتن داستانهای خاطرهانگیزترین بیماران با قصههایی شخصی عشق و افسوس، خوانندگان را به تکنیک درمانی یالوم، روند نوشتناش و زندگی خانوادگیاش نزدیک میکند.
کتاب «من شدن» نوشته اروین. د. یالوم به ترجمه حسین کاظمی یزدی با شمارگان هزار و 500 نسخه در 424 صفحه به بهای 40 هزار تومان از سوی نشر پندارتابان منتشر شده است.
نظر شما