سنایی غزنوی، همان طور که در بیان تجربه‌های سیر و سلوک عرفانی در شعر فارسی، آغازگر است، در طنزآوری در شعر نیز، پیشگام است. چنان که طنز در شعر بزرگانی چون عطار و مولوی و سعدی و عبید و حافظ ، در سایه‌ی رهاوردهای ارزشمند طنزآوری در شعر سنایی است.
گونه‌های شوخ طبعی در شعر سنایی، اعم از هزل و هجو و فکاهه، بیش از آن که جنبه‌ی شخصی، یا تفننی داشته باشد، در خدمت نقد اجتماعی و اخلاقی است و کارکرد تعلیمی دارد. همین ویژگی یعنی خدمتِ هزل و هجو و فکاهه به اندیشه، موجب جدیت آنها و آفرینش طنز است.
نهمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره سنایی به «تاملی بر هزل و طنز در اشعار سنایی» اختصاص دارد که در روز چهارشنبه ۲۹ آذر، ساعت ۱۶:۳۰ با سخنرانی دکتر اسماعیل امینی در مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر (بخارست)، نبش کوچه سوم برگزار می‌شود.
نظر شما