خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) کوروش پارسانژاد- مرتضی ممیز را به عنوان پدر گرافیک معاصر ایران می‌شناسند. علی‌رغم اینکه ممیز در زمان حیاتش هیچ میلی مبنی بر اینکه چنین واژه‌ای به وی اطلاق شود، نداشت اما این واژه‌ به دو دلیل عمده به وی اطلاق شد. یکی از این دلایل انبوه کارهای حرفه‌ای‌ بود که از اواخر دهه 30 شمسی تا زمان وفاتش انجام داد. آثاری که از او بجا ماند آثاری است که هم از نظر کمیت بسیار انبوه است و هم از نظر کیفیت و نوع نگاه، از تاثیرگذارترین آثار گرافیک معاصر ایران به‌شمار می‌رود. از اواخر دهه 30 به بعد ما با انبوه طراحی‌های روی جلد کتاب و مجلات، طراحی نشانه‌، طراحی پوستر، صفحه‌آرایی نشریات و کتاب و طراحی صحنه برای تئاتر و سینما روبه‌روییم. بر این اساس می‌توانیم گرافیک ایران را به دو دوره قبل از ممیز و بعد از ممیز تقسیم‌بندی کنیم.
 
علاوه بر وجه حرفه‌ای و بجا ماندن آثار شاخص بسیار زیاد در زمینه‌های مختلف طراحی، با توجه به اینکه ممیز دانش‌آموخته رشته نقاشی بود و در زمان تحصیلش رشته گرافیک در دانشکده هنرهای زیبا وجود نداشت، او تلاش زیادی برای پایه‌گذاری این رشته در دانشکده هنرهای زیبای تهران انجام داد و با همکاری دوستان و هم‌نسلانش توانست در دهه 40 این رشته را در دانشکده تاسیس کند و شاگردانی را تربیت کند که امروزه از طراحان برتر گرافیک ایران محسوب می‌شوند. ممیز معلمی تمام معنا در این زمینه بود و خدمات زیادی برای صنف گرافیک انجام داد. یکی از اهداف او تاسیس سندیکای طراحان گرافیک در زمان پیش از انقلاب بود. ممیز توانست بعد از انقلاب با همکاری طراحان گرافیک انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران و دوسالانه‌های گرافیک را تاسیس کند.
 
وجه دیگر ممیز، ویژگی‌های بارز شخصیتی او بود. ممیز کاریزمای قوی داشت و جزء طراحانی بود که شبانه‌روز به فکر طراحی گرافیک بود و آثار حرفه‌ای فراوانی خلق کرد. مجموعه خصوصیات کاری و خصوصیات شخصی از او نامی ماندگار در تاریخ گرافیک معاصر ایران برجای گذاشت و سبب شد گرافیک ایران در دنیا جایگاه متفاوتی کسب کند. ممیز در دورانی شروع به طراحی گرافیک کرد که شاید خودش هم به خوبی این رشته را نمی‌شناخت و با مطالعه کتاب‌هایی درباره گرافیک در کتابخانه‌ای در بخش فرهنگی سفارت لهستان بیشتر با این موضوع و همچنین آثار گرافیکی لهستان آشنا شد. در ان دوره مکتب لهستان تاثیر‌ات زیادی روی طراحان ایران داشت و متوجه شدند طراحی گرافیک رشته‌ای بسیار وسیع است که همزمان با دوره‌های مختلف مدرن می شود و براساس تعریفی که دارد، جلو می‌رود.
 
ممیز دارای استایل و سبک کاری ویژه و خاص خودش بود به گونه‌ای که آثار او را حتی بدون امضا می‌توان شناخت و قطعا وقتی طراح گرافیکی با این قدرت ظاهر می‌شود تاثیرگذاری زیادی روی نسل‌های بعد از خودش هم دارد و بسیاری از طراحان گرافیک معاصر ما چیزهای زیادی از او آموخته‌اند.