به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، مراسم رونمایی از کتاب‌های «بوی جوی مولیان» و «شکار لحظه‌ها» از مجموعه گفت‌وگوی شعر معاصر ایران و جهان روز دوشنبه (5 دی‌ماه) با حضور پروفسور افتخار حسین عارف، رییس موسسه فرهنگی اکو، دکتر فاطمه راکعی مدیرعامل انجمن شاعران ایران، نعمت‌الله امام‌زاده، سفیر تاجیکستان در ایران، سهیل محمودی، ساعد باقری و جمعی از شاعران ایرانی و تاجیک در مؤسسه اکو برگزار شد.

نعمت‌الله امام‌زاده، سفیر تاجیکستان، در این مراسم رودکی را شاعری غیر ایرانی و تاجیکستانی نامید و گفت:‌ کشور تاجیکستان از پتانسیل بسیار خوبی درزمینه شعر برخوردار است که یکی از آنها رودکی است، چراکه برخلاف برخی تصورات، رودکی شاعری تاجیکستانی است و مردم این کشور به آن افتخار می‌کنند.

وی همچنین از ثبت‌نام رودکی به‌عنوان شاعری تاجیک در یونسکو خبر داد و اظهار کرد: هرساله به مناسبت زادروز رودکی، جایزه ادبی رودکی داریم و در شهرهای مختلف جشن‌هایی به این مناسب برگزار می‌شود.

با توجه به اینکه سخنران بعدی این مراسم فاطمه راکعی، رئیس انجمن شاعران ایران بود انتظار می‌رفت که وی به‌عنوان نماینده شاعران ایرانی به صحبت‌های سفیر تاجیکستان واکنش نشان دهد، اما متأسفانه چنین اتفاقی رخ نداد.

راکعی در این باره به ایبنا گفت: متأسفانه در زمان سخنرانی سفیر تاجیکستان در سالن حضور نداشتم و متوجه حرف‌های او نشدم. صحبت‌های مطرح شده اشتباه است، چراکه رودکی شاعری فارسی‌زبان است و ثبت جهانی آن به نام کشور تاجیکستان، اتفاقی است که به دلیل کم‌توجهی مسئولان ایرانی رخ داده است.

وی ادامه داد: شاید رودکی توسط تاجیک‌ها ثبت شده باشد اما در تمامی محافل ادبی دنیا، رودکی را پدر شعر فارسی و شاعری ایرانی می‌نامند.

مردم تاجیکستان هم ایرانی هستند
همچنین سهیل محمودی، شاعر کشورمان درباره صحبت‌های مطرح شده اظهار کرد: نباید به این موضوعات دامن بزنیم چراکه زبان تاجیکی زیرمجموعه‌ای از زبان فارسی بوده و اینکه رودکی شاعری تاجیک است یا ایرانی چندان اهمیت ندارد زیرا شعرهای رودکی به زبان فارسی است.

وی ادامه داد:‌ تلاش‌های کشور تاجیکستان در این حوزه زیاد بوده است و به همین دلیل، موفق شدند تا رودکی را به نام خود ثبت کنند، اما با این حال معتقدم که این موضوع چندان اهمیت ندارد چراکه تاجیکستان بخشی از ایران بوده و من مردم آن را ایرانی می‌دانم.

این در شرایطی است که در سال‌های گذشته و با تلاش کشورهای همسایه بسیاری از مفاخر ما، به نام سرزمین‌های دیگر ثبت شده‌اند. مولانا، فردوسی، رودکی، نظامی‌گنجوی، ابوریحان بیرونی، خوارزمی و این اواخر هم پوریای ولی و کوروش کبیر، امروز با تغییر گسترده مرزهای سرزمینی ایران بزرگ، بی‌سرزمین‌تر از هر زمانی هستند.

البته، این تغییر مرزهای سیاسی، بدون شک اجتناب‌ناپذیر است و دوران کشورگشایی نظامی هم به پایان رسیده‌است. ایران امروز، موجودیت کشورهای همسایه را به رسمیت می‌شناسد. اما، با شدت گرفتن ثبت نام مفاخری که روزی درون مرزهای بسیار پهناور ایران ایران بودند و امروز زادگاه و مزار آن‌ها در خارج از مرزهای کشورمان هستند، مساله‌ای است که با تساهل قابل حل نخواهد بود. بررسی این موضوع، یک فرآیند حقوقی و بین‌المللی است و از مسئولان فرهنگی انتظار می‌رود آن‌ را پیگیری کنند.

حال باید منتظر ماند و دید که با توجه به اقدامات انجام شده از سوی کشورهای همسایه، مسئولان چه اقدامی را در زمینه حفظ شکوه باستانی و میراث دانش و هنر ایران، انجام خواهند داد.