این کتاب در سه بخش نوشته شده است. بخش اول «نامه‌ای به هیچ‌کس، 1981 سرده، کرانه باختری»، بخش دوم «صندوق پستی خاطراتم، سال‌های 1967 تا 1971» و بخش سوم «نامه‌ای به همه، سال 1981، رام‌الله، کرانه باختری» نام دارد.
در بخش نخست کتاب می‌خوانیم: «نیمه‌های راه بودیم. از بیزرت به سمت رام‌الله راه افتاده بودم. اتوبوسمان در ایست بازرسی اسرائیلی‌ها در سرده متوقف شد. هیچ‌کس نمی‌دانست قرار است چند ساعت دیگر معطل شویم. یک جیپ ارتشی جاده را بسته بود. سربازانی نیز تفنگ به دست در حال آماده باش سوار بر جیپ دیگری بودند. مانعی در کنار علامت ایست قرار داشت. از این‌که جلو اتوبوس نشسته بودم حس بدی داشتم.
چارچوب پنجره اتوبوس تصویر جاده بسته شده را همانند عکسی در خود قاب کرده بود، گویی کارت پستالی روبه‌رویم خودنمایی می‌کرد. با خودم فکر کردم کاش واقعاً این صحنه، یک کارت پستال بود و می‌توانستم آن را برای دوستان مکاتبه‌ای خود بفرستم، دوستانی که همیشه از من می‌خواستند که یک روز زندگی‌ام را برایشان شرح دهم. اما من جرأت این کار را نداشتم. اگر برایشان از هراسی می‌گفتم که مثل مین زیر پوست و گوشتم خونه کرده بود، شاید دیگر جوابی برایم ارسال نمی‌کردند.
سربازی به درون اتوبوس جهید. روی اولین پله ایستاد. چشمان او پشت عینک دودی مخفی شده بود؛ عینکی به سیاهی نیمه‌شب. او بی هیچ مقدمه‌ای سوالش را پرسید: «کجا می‌روی؟» مثل لاک‌پشت سرم را داخل لاکم فرو کردم. فکر کردم اگر من او را نبینم، او نیز توجهی به من نخواهد کرد.
سوالش را تکرار کرد. سکوت کردم. هرگز فکر نمی‌کردم یک دختر دبیرستانی ساده مثل من دیده شود و دست‌کم برای سربازی مجهز به تفنگ، کلاهخود و چکمه‌هایی بلند قابل توجه باشد. فکر کردم مخاطب او مردی است که کنارم نشسته است.
اما او به جلو خم شد. اونیفورم خاکی و لوله اسلحه‌اش با زانویم تماس پیدا کرد. مو بر تنم سیخ شد.
کاملاً به صورت من خیره شد و پرسید: «کجا می‌روی؟» برای لحظه‌ای حس کردم تمام مسافران اتوبوس با سکوت خود به من اشاره می‌کنند.
من من کردم و گفتم : «رام الله»»
کتاب طعم آسمان در شمارگان هزار و 100 نسخه به قیمت 6 هزار و 500 تومان به تازگی از سوی انتشارات گروه مطالعات اندیشه‌ورزان آریا منتشر شده است.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این کتاب به لینک زیر مراجعه کنید:
نظر شما