عباسعلی براتیپور گفت: شعرهای عرفانی امام خمینی(ره) را میتوان خلوتیهای این عارف، عالم دینی و شخصیت سیاسی بزرگ جهان تشیع دانست. امام(ره) نیز مانند بسیاری از علمای دیگر دوست داشتند راز و رمزهایشان بین خدا و اولیاءالله سر به مهر بماند و مخاطبان از آنها مطلع نشوند اما پس از رحلت ایشان دفتر شعر وی را پیدا کردند.
شاعر مجموعه شعر «بهت نگاه» اضافه کرد: معمولاً علمای بزرگ اسلامی ادعای شاعری نداشتهاند اما برخیشان در خلوت خودشان به سرودن میپرداختند. به طور مثال مرحوم علامه طباطبایی دفتر شعری دارند که در زمان حیاتشان جز یک دو سروده از آن به چاپ نرسید. کمتر کسی هم فکر میکرد که علامه طباطبایی یک دفتر شعر کامل داشته باشند.
وی ادامه داد: معمولاً عرفا و به طور کلی روحانیون و علما دوست ندارند که اشعارشان منتشر شود چرا که شعرهای ایشان به خلوت خودشان و ارتباطشان با خدا مربوط میشود و آنچه گفتهاند رمز و رازی بین خودشان است و به رابطه خودشان با پروردگار و اولیاءالله بازمیگردد. شاید به همین دلیل باشد که آنها نمیخواستند و نمیخواهند اشعارشان در زمان حیاتشان چاپ و منتشر شود. امام(ره) نیز در زمان حیاتشان دفترچهای داشتند و بعد از رحلتشان آن دفتر را پیدا میکنند و اشعار عارفانهشان منتشر میشود.
شاعر مجموعه شعر «وعده دیدار» اضافه کرد: وقتی امروز هم به موضوع سرودن علما و روحانیون نگاه میکنیم در مییابیم که مقام معظم رهبری نیز که اشعار زیادی دارند، به جز هفت، هشت، ده غزل از ایشان، شعر دیگری در دسترس مردم قرار نگرفته و منتشر نشده است. در صورتی که ایشان شاید یک دیوان کامل شعر داشته باشند.
براتیپور توضیح داد: در واقع تواضع و فروتنی این بزرگواران باعث میشود که آنها شعرهایشان را در زمان حیاتشان چاپ نکنند.
وی گفت: جشنواره یار و یادگار امام(ره) یا به تعبیری یادگاران امام(ره) جشنواره خوبی است. بعد از رحلت امام خمینی(ره) شعرهای زیادی سروده شده و انگیزه برگزاری جشنواره یار و یادگار این است که یاد امام(ره) و یادگاران امام(ره) فراموش نشوند. به طور مثال بعد از امام(ره) حاج احمد آقا و همسر مکرمه ایشان بودند. بسیاری از شاعران برای یادگار امام(ره) و هم برای همسر مرحومه ایشان شعر گفتهاند که باید در تاریخ ثبت شود.
وی یادآور شد: فداکاریهای همسر مکرمه حضرت امام(ره) کم نیست. امام(ره) زندگیای داشتند که خود امام(ره) در نوشتههایشان به فراز و نشیبهای آن اشاره کردهاند. همسر امام(ره) دوش به دوش ایشان زحمت کشیدند و سختیهایی را تحمل کردند که به گمانم باید همه اینها در تاریخ ثبت شود. از دیگر سو بزرگواریهای همسر امام(ره) و حاج احمد آقا همچنان باید در قالب شعر بیان شود و به یادگار بماند.
نظر شما