به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، صاعدی گفت: در زمان جنگ، ادبیات نوحه‌خوانی گسترش یافت و به گونه‌ای بود که نسبت به قبل از انقلاب فهم آن برای عموم آسان‌تر شد. هر شیعه‌ای از زمان طفولیت دست‌کم سالی یک بار با این گونه ادبیات آشنا می‌شود، حتی کسانی که اهل شعر هم نیستند، در این مجالس شرکت می‌کنند و با نوحه قرابت دارند.

وی توضیح داد: پس از انقلاب سرودن غزل آیینی بیشتر شد. نوحه‌سرایی هم توسط کسانی مثل حسام چایچیان، خوشدل تهرانی و ژولیده نیشابوری پی گرفته شد و شاعران در دایره واژگان جدید گام نهادند.
این شاعر افزود:  به گمان من، شاعری که توانست نوحه‌خوانی را روزآمد کند، سیدمحمد سادات اخوی بود. او با طبقه‌بندی سنی برای هر رده سنی نوحه‌های مختلف را گردآورد.
شاعر مجموعه شعر آیینی «کلید هفت آسمان» گفت: در ادبیات نوحه‌خوانی سروده‌های جدید و پویایی دیده می‌شود. در نثر عاشورایی نیز کسی فخیم‌تر، رساتر و گویاتر از محمدرضا سنگری کتاب ننوشت. به گمانم واقعه عاشورا چنان گسترده‌است که حتی تا زمان‌های دور هم می‌توان درباره آن شعر سرود و کتاب نوشت؛ به گونه‌ای که برای مخاطبان جذابیت داشته باشد. 

شاعر مجموعه شعر «کلاغ‌ها نقطه‌های پاییز» افزود: گریه نباید تظاهر باشد. گریه متظاهرانه مثل خنده متظاهرانه است، اما فراموش هم نکنیم که واقعه عاشورا به قدری جان‌سوز است که هر صاحبدلی، با قلبی نورانی، به دلیل عظمت حماسه عاشورا اشک می‌ریزد. معتقدم هر کس با هر نیتی که دارد اگر در مجالس نوحه‌خوانی قرار بگیرد، خواهد گریست. البته این اشک را نمی‌شود در ترازو گذاشت و به آن تظاهر کرد.

شاعر مجموعه شعر «سلام بر بعثت» یادآور شد: هر گونه عبودیتی از سوی انسان باید با معرفت باشد و این معرفت اتفاق نمی‌افتد مگر اینکه انسان خودش را از هواهای نفسانی دور کند. در عزاداری حضرت سیدالشهدا(ع) اگر خودت را برای معصومی که برای رسیدن به حق خونش را نثار کرده، آماده کنی، خواهی نخواهی آن معرفت حاصل می‌شود. 

صاعدی ادامه داد: گاهی نوحه‌خوان‌ها از غزل‌های حافظ هم استفاده می‌کنند. چنین انتخاب‌هایی معرفت‌آمیز است. چنین گزینش‌هایی باید درست و به‌جا باشد تا فرهنگ و سلیقه مردم را ارتقا بخشد و باعث شود مخاطبان با معرفت اشک بریزند. حافظ در جایی می‌گوید:
«ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست»

سراینده مجموعه شعر «نام دیگر زمین» افزود: هر تریبونی را نباید به دست مداحان کم سواد سپرد. مداحی باید در مجالس مهم نوحه‌خوانی کند که پشتوانه ادبی داشته باشد. آثار بزرگانی چون عبدالرزاق اصفهانی، مولوی، حافظ و سعدی، محتشم کاشانی، ملامحسن فیض و ملاهادی سبزواری را بشناسد و از آن‌ها برش‌هایی شایسته انتخاب کند و برای مردم بخواند. 

مجموعه‌های شعر «سلام بر بعثت»، «غنچه‌های سجود»، «چرا با من نمی‌خوانی»، «كليد هفت آسمان»، «کلاغ‌ها نقطه‌های پاییز»، «نام ديگر زمين»، «پرسه در پاييز»، «گزيده ادبيات معاصر»، «ارتفاع بيدار عشق»، «ايستادن روی بال‌ها» و كتاب‌هايی چون «مقدمه‌ای بر كتاب تذكره‌المتقين»، «خداباوری در شعر فروغ»، «مقدمه‌ای بر تماشاگه راز اثر استاد شهيد مرتضی مطهری» از آثار صاعدی به شمار می‌آیند.