به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب نفیس «نگارستان ادیب؛ در باب هنر و هنرمندان ایرانی» که  ابتدای پاییز امسال (1392) از سوی انتشارات گلدسته اصفهان منتشر شد، دربرگیرنده تصاویری از مینیاتورهای سنتی از دوران تیموری و صفوی، اشیا و صنایع دستی هنری و میراث فرهنگی چون قلمدان‌های نفیس، سرقلیان و کتاب متعلق به عبدالعلی ادیب برومند، شاعر پیشکسوت ساکن در اصفهان است. 

حمید فرهمند بروجنی، عضو هیات علمی دانشگاه هنر اصفهان و محقق و مترجم در حوزه‌های هنر و فلسفه هنر پیشگام انتشار این کتاب شده و ویراستاری مقدمه و توضیحات مربوط به تصاویر و ترجمه انگلیسی آن را نیز بر عهده داشته است. 

عبدالعلی ادیب برومند در 21 خرداد 1303 در «گزبرخوار» اصفهان متولد شد. ادیب برومند از 17 سالگی به شعر و شاعری روی آورد. او با کسب رتبه ممتاز در آزمون ورودی دانشکده حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد و همزمان با مطالعه ادبیات فارسی، زبان‌های عربی و فرانسه را نیز فراگرفت. او از سال 1327 به شغل وکالت مشغول شد و سال‌ها نیز به عنوان وکیل بانک ملی ایران مشغول به فعالیت بود. وی مدت شصت‌سال است که در تهران سکونت دارد. 

ادیب برومند از اوان جوانی با هدف ترمیم و نگهداری میراث فرهنگی ایران و جلوگیری از خروج این اشیای تاریخی و ارزشمند از کشور به خرید و جمع‌آوری آثار هنری  پرداخت و با مداومت در این کار به طور تجربی دانش و آگاهی بسیاری نسبت به اشیای تاریخیِ هنری پیدا کرد. او بارها  به حراجی‌های خارج رفت و آثار هنری به تاراج رفته بسیاری را خرید و  به کشور بازگرداند. 

بسیاری از آثاری که اکنون در تملک ادیب است در نوع خود اهمیت بسیاری در تاریخ هنر ایران دارد. به‌عنوان مثال، عموم منابع مکتوب تاریخ هنر ایران، از علیرضا عباسی به عنوان یک خوشنویس مطرح عصر صفوی که به دلیل هنرمندی‌اش از طرف شاه‌عباس کبیر به لقب «شاهنواز خان» ملقب شد، یاد کرده‌اند. 

همچنین در این منابع درج شده‌است که این خوشنویس گاهی مینیاتورهایی نیز می‌ساخت، اما از این مینیاتورها خبری نبود. ادیب برومند مینیاتوری را که اثر این هنرمند بود خریداری کرده و در مجموعه خود نگهداری می‌کرد، این مینیاتور اکنون در این کتاب منتشر شده است، امید است که نویسندگان تاریخ هنر ایران، از این مینیاتور در چاپ‌های بعدی کتاب خود بهره برند. 

در این کتاب همچنین از محمدزمان، هنرمند نقاش مشهور در اواخر دوره صفوی با نام کامل «محمد زمان بن‏ حاجی یوسف قمی» نیز اثری درج شده است که پیش‌تر در  کتابی منتشر نشده بود. اهمیت محمدزمان در هنر به این خاطر است که او، هم‌عصر سه شاه صفوی، یعنی شاه عباس دوم، شاه سلیمان و شاه سلطان حسین بود. او کپی یا تقلیدهای آزادانه از گراورهای فرنگی (اروپایی) انجام می‌داد و  نقش موثری در ترویج «فرنگی سازی» نگارگری ایرانی داشت. 

محمدزمان به همراه «علی قلی جبادار» که تصاویری از آثار این هنرمند نیز در این کتاب درج شده، از نمایندگان برجسته سبک هنری «فرنگی سازی» در اواخر دوره صفوی (نیمه دوم قرن 17 میلادی) در ایران بودند. بنابراین، تحلیل آثار این دو هنرمند برای پیگیری ریشه‌های هنرهای تجسمی امروز ایران، اهمیت بسیاری دارد. 

باید اشاره کرد که انتشار این کتاب، باعث پیدا شدن چند اثر مهم در تاریخ هنر ایران شد. هم اکنون بسیاری از مجموعه‌داران و یا حتی شهروندان عادی ممکن است در تملک خود از آثار هنری نفیس چون مینیاتورها، یا کتاب‌های خطی، سرقلیان‌ها و یا قلم و مرکب‌دان‌ها، نگهداری کنند و شاید بسیاری از این مجموعه‌داران و یا شهروندان، دغدغه ذهنی انسان فرهیخته‌ای چون ادیب برومند را نداشته باشند، بنابراین، ضرورت دارد گروهی، از سوی سازمان میراث فرهنگی کشور تشکیل شده و به خریداری آثار و یا انتشار کتاب‌هایی از این دست بپردازند. 

کتاب نفیس «نگارستان ادیب؛ در باب هنر و هنرمندان ایرانی» اثر عبدالعلی برومند با شمارگان هزار نسخه، همراه با ترجمه انگلیسی، 304 صفحه و قیمت 200 هزار تومان از سوی انتشارات گلدسته اصفهان روانه کتابفروشی‌ها شده است.