محله من دولاب، بهترین جای دنیا
می‌گوید من تازه به این محله آمده‌ام. از گذشته آن چیز زیادی نمی‌دانم. می‌پرسم: «از کی آمده‌ای؟» می‌گوید: «فقط پنجاه سال است.» می‌گویم: «اینکه می‌شود یک عمر» می‌گوید: «اهالی این محله ریشه ابا و اجدادی دارند. پدران پدرانشان هم این محله‌ای بوده‌اند این‌ها قدیمی‌اند، اصالت دارند.» می‌گویم: «حالا شما هم یکی از همین‌ها هستید.» می‌گوید: «آنها همه فامیل‌اند، با هم دوستند، رفیق‌اند ما اینجا غریبه‌ایم، یک محله فامیل‌اند.» می‌پرسم: «از اینجا راضی هستی؟» می‌گوید: «بهترین جای دنیاست.»
آنها غریبه را خوب می‌شناسند وقتی وارد محله می‌شود کنجکاو نگاهت می‌کنند وقتی به خانه‌ها نگاه می‌کنی می‌پرسند: «دنبال خانه می‌گردی؟!» هنگامی که با یکی از آنها صحبت می‌کنی بقیه جمع می‌شوند و اظهارنظر می‌کنند از هر کسی بپرسی چند سال است در این محله هستی، دو جواب می‌شنوی: «بعضی‌ها حتی نمی‌دانند پدربزرگشان چه موقع به این محل آمده و تازه واردها هم که می‌گویند اهل این محل نیستند سابقه حضور بیست و پنج تا چهل و یا حتی پنجاه ساله را در این محل دارند.»
صفحه 244/ گزارش‌گری کاربردی برای رسانه‌های جمعی / محمدتقی روغنی‌ها/ موسسه انتشاراتی/ چاپ دوم/ سال 1391/ 464 صفحه/ 12500 تومان
دوشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۲ - ۰۸:۰۰
نظر شما