به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، ویسلاوا شیمبورسکا دوم جولای سال 1923 میلادی به دنیا آمد؛ شاعر، مترجم و مقاله‌نویسی که نخستین دفتر شعر خود را با عنوان «من واژه می‌جویم» در سال 1945 منتشر کرد و حدود نیم قرن بعد نامش در سراسر جهان بر سر زبان‌ها افتاد. بانوی شعر لهستان در سال 1996 از سوی کمیته نوبل برای اثری با نام طولانی «شعری که با دقتی آهنین اجازه می‌دهد متون تاریخی و زندگینامه‌ای به سطح روشنایی برسند و ذرات واقع‌گرایانه انسانی عیان شوند» به عنوان برنده این جایزه انتخاب شد. او پنجمین چهره لهستانی بود که موفق شد با دریافت این مدال ارزشمند نام خود را در تاریخ ادبیات جهان ثبت کند.

آثار شیمبورسکا به بیش از چهل زبان ترجمه شده است؛ گرچه فقط دو اثر از او که «آدم‌ها روی پل» و «عکسی از یازده سپتامبر» نام دارند، به کتابفروشی‌های ایران راه یافتند. او شاعری آزادیخواه و معترض بود که گاه در روایت‌هایش از زبان طنز بهره می‌برد و در اغلب تصاویری که از او به جا مانده، لبخند به لب داشت.

شیمبورسکا در سال 2012 در حالی درگذشت که دومین همسرش را چند سال قبل از دست داده بود و  فرزندی هم نداشت.

هرمان هسه، شخصیت ادبی مطرح دیگری است که در سال 1877 به دنیا آمد و در سن 85 سالگی چشم از جهان فروبست. این شاعر، رمان‌نویس و نقاش آلمانی به واسطه علاقه پدرش به ادبیات از کودکی با کتاب و ادبیات آشنا شد و به تدریج نوشتن را آغاز کرد تا این‌که توانست در سال 1946 میلادی برنده جایزه نوبل ادبیات شود. وی به عنوان پرخواننده‌ترین نویسنده اروپایی قرن بیستم شناخته می‌شود که «گرگ بیایان»، «سفر به شرق» و «دمیان» نام برخی  آثار او هستند.

وی علاوه بر داستان‌هایش، اشعاری را نیز در پرونده کاری خود دارد. آثاری مانند «سیری در تنهایی» با ترجمه احمد رضوانی، «از عشق و جدایی» با ترجمه علی عبداللهی و «دلتنگی‌ها و پرسه‌ها» با ترجمه مسیحا برزگر از  مجموعه‌هایی هستند که هسه را به عنوان یک شاعر به مخاطبان ایرانی شناسانده‌اند.

خسرو رضایی نام مترجمی است که در سال 1333 رمان «دمیان» را از این نویسنده به فارسی ترجمه و منتشر کرد، در حالی که پیش از آن اثر کوتاهی از وی به نام «شاعر» در مجله «سخن» به چاپ رسیده بود. پرویز داریوش نیز آثاری از هسه را به فارسی ترجمه کرده است.

همچنین آثار جدیدی از این نویسنده آلمانی به فارسی ترجمه شده‌ که در انتظار انتشار هستند. یکی از این آثار «مجموعه‌ نامه‌های هرمان هسه» با ترجمه علی غضنفری است که قرار بود سال گذشته به چاپ برسد، اما هنوز در نوبت چاپ قرار دارد. این نامه‌ها با تاثیر از دوران جنگ‌های جهانی نوشته شده‌اند و پیام صلح و دوستی به همراه دارند. 

متن‌های ترجمه شده، گزیده‌ای از نامه‌های هسه به جوانان آلمانی و سیاسیون این کشور است که وی آن‌ها را بعد از جنگ جهانی اول و در دوران جنگ دوم نوشته است. در این کتاب حدود 30 نامه ترجمه شده که گیرنده‌های آن‌ها متفاوتند و هسه می‌کوشد پیام صلح و دوستی را با این نامه‌ها به افراد مختلفی برساند.

علاوه بر این، چندی پیش، سعید فیروزآبادی، مترجم و استاد دانشگاه، در گفت‌وگو با «ایبنا» از احتمال انتشار مجموعه داستان‌های هرمان هسه، تا پایان تابستان امسال خبر داده بود. به گفته وی این اثر «جوانی زیباست» نام دارد و هسه در این داستان‌ها به دنبال حقیقت و فلسفه‌های مختلف است، اما به نظر می‌رسد که نمی‌تواند حقیقت زندگی را در فلسفه بیابد.

چاپ دوم کتاب «سلوک به سوی صبح» با ترجمه سروش حبیبی و «نارسیس و گلدموند» با ترجمه محمد ب‍ق‍ائ‍ی‌‌م‍اکان‌ جدیدترین ترجمه‌ها از آثار هسه هستند که در انتظار چاپ به سر می‌برند.

سال 2012 میلادی مصادف با پنجاهمین سال درگذشت هرمان هسه نویسنده نامدار آلمانی و صد و سی و پنجمین سال تولد او بود و به نام هسه نامگذاری شد.

وضعیت برای ارنست همینگوی تا حدی متفاوت از دو برنده دیگر نوبل ادبیات است. دوم جولای روز پایانی زندگی این نویسنده شناخته شده است؛ نویسنده‌ای که در آخرین سال از قرن 19 میلادی به دنیا آمده بود. این نویسنده و روزنامه‌نگار آمریکایی، تاثیر زیادی بر روند داستان‌نویسی قرن بیستم گذاشت. همینگوی اغلب آثارش را بین دهه‌های 20 تا 50 میلادی نوشت و در سال 1954 میلادی برنده جایزه ادبی نوبل شد.

نخستین کتاب منتشر شده از همینگوی در ایران کتابی با ترجمه پرویز داریوش بود و «براه خرابات» نام داشت. این کتاب در سال 1346 منتشر شد و سه سال بعد اثر مطرح همینگوی، «وداع با اسلحه» در اختیار علاقه‌مندان به ادبیات قرار گرفت. داریوش که نقش مهمی در شناساندن همینگوی به ایرانیان داشت، بعدها هم آثاری از وی را منتشر کرد و در کنار ابراهیم گلستان و نجف دریابندری به عنوان مترجمان آثار همینگوی شناخته می‌شود.

اغلب آثار همینگوی به فارسی ترجمه شده‌اند اما همچنان این نویسنده تاثیرگذار بین مترجمان ایرانی طرفدار دارد. در ماه‌های آغازین سال 1392، سه اثر به نام‌های «کتاب همینگوی» با ترجمه مهدیه اشعری، «جشن بی‌زمان» با ترجمه شهرزاد بيات‌موحد و «داشتن و نداشتن» با ترجمه علیرضا کچوئیان در انتظار مجوز برای انتشار هستند.

در سال 1390 نیز کتاب زندگینامه «ارنست همینگوی» به كوشش فرزانه قوجلو از سوی نشر نیکا راهی کتابفروشی‌ها شد.

علاوه بر این سه برنده جایزه ادبی نوبل، در تاریخ دوم جولای به نام نویسندگان شناخته‌شده دیگری مانند الکساندروس پاناگولیس، دارن شان، ولادیمیر ناباکوف، ماریو پوزو و بریل بینبریج نیز برمی‌خوریم.