به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نخستین مجموعه شعر سوری با عنوان «تناسخ به درخت» از سوی نشر بوتیمار به بازار کتاب آمد.

این مجموعه غزل 64 صفحه‌ای 45 غزل از غزل‌های سوری را شامل می‌شود که همگی بدون عنوان و ذکر تاریخ سرایش در این کتاب گنجانده شده‌اند. در فهرست کتاب، مطلع نخست هر غزل ارایه شده‌ است.

شاعر برخی از این غزل‌ها را به دوستان و آشنایانش تقدیم کرده یا برخی از آن‌ها را برای مسایل و موضوعاتی مانند درگذشت ناصر حجازی سروده است. برهمین اساس در میان شعرهای این مجموعه غزلی «برای نبودن حسین منزوی» یا «تریلوژی بم» دیده می‌شود.

سوری درباره این مجموعه شعر به «ایبنا» گفت: این دفتر حاصل کار من در نیمه نخست دهه 80 است. یعنی سال‌هایی که به صورت حرفه‌ای به قالب غزل می‌پرداختم، البته دو غزل از این مجموعه که یکی از آن‌ها برای مرگ ناصر حجازی سروده شده است، از غزل‌های جدیدم هستند.

وی با تاکید بر علاقه‌اش در حوزه نقد اجتماعی ادامه داد: باتوجه به علاقه‌ام در این حوزه بیشتر غزل‌ها نیز با چنین مضمونی سروده‌ شده‌اند. هرچند عشق هم می‌تواند یک مقوله اجتماعی باشد و شاید از این منظر در شعرهایم دیده شود، اما به‌طور کلی غزل‌های این دفتر در حوزه مسایل اجتماعی و سیاسی سروده شده‌اند.

این شاعر درباره معیار گزینش غزل‌هایش برای این مجموعه توضیح داد: این مجموعه گزیده‌ای از 200 غزل آن سال‌های من‌ رادر برمی‌گيرد و بر این اساس آن‌ها را در قالب کتابی گردآورده‌ام که جزوی از کارنامه شعری‌ام بوده‌اند. برهمین اساس از منظر اوزان عروضی شعر و دیگر بحث‌های تکنیکی غزل‌ها را انتخاب کرده‌ام.

وی افزود: همچنین سعی داشته‌ام این گزینش در بازه گسترده‌ای صورت بگیرد و از اوزان مختلف غزل‌هایی را از میان آثارم انتخاب کنم. علاوه بر این، کارهایی که تاریخ مصرف آنی نداشته‌اند، در این مجموعه آمده است.

سوری از سال 1385 تاکنون قالب غزل را کنار گذاشته و در این قالب شعری نسروده است. وی درباره علت این امر گفت: این کار تعمدی بود چراکه در آن دوران به این نتیجه رسیدم باید در حوزه شعر سپید نیز تجربه‌هایی داشته باشم، اما باید توجه داشت که شعر موزون کلاسیک با شعر سپید در یک‌جا جمع نمی‌شود.

این شاعر ادامه داد: زمانی‌که شاعری در قالب غزل شعر می‌سراید، به‌طور ناخودآگاه ذهن آهنگینش در شعر سپید نیز وارد می‌شود و بر همین اساس از آهنگ، وزن و ترکیبات غزل در شعرهای سپیدش نیز استفاده می‌کند. این مساله هرچند ناخودآگاه است، اما سبب ضعیف شدن شعر سپید می‌شود.

وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که غزل‌هایش را در کدام دسته یا گروه از غزل امروز نامگذاری می‌کند، اظهار کرد: به‌طور کلی با نامگذاری‌هایی چون غزل مدرن، غزل فرم یا غزل پست مدرن موافق نیستم. بسیاری از این نام‌گذاری‌ها از سوی شاعرانی صورت گرفته است که هم دوره من بوده‌اند.

سوری تشریح کرد: این نامگذاری‌ها از این منظر که یک جریان شعری در آن‌ها موج بزند، کامل نیست. برهمین اساس غزل‌هایم را جزو هیچ‌یک از این طبقه‌بندی‌های انواع غزل نمی‌دانم، االبته طبق تعریف حسین منزوی از غزل نو، غزل‌های من نیز غزل نو به حساب می‌آیند.

وی در پایان تاکید کرد: هنگامی که برای یک قالب ادبی عنوان مشخصی انتخاب می‌شود، بدین معنا است که جریانی در آن حوزه به راه افتاده و باید این جریان یکسری ویژگی‌های مشخصی داشته باشد. برهمین اساس به‌جز غزل پست مدرن که سیدمهدی موسوی بنیانگذار آن به حساب می‌آید و به نوعی جریان‌ساز بوده است، به‌نظرم دیگر نامگذاری‌ها متکی به فرد بوده‌‌اند، بی‌آن‌که جریان‌ساز باشند.

غزل شماره 31 از این مجموعه:
«در شب، فریب‌خورده خطا پا گذاشتیم
با چشم بسته گام به فردا گذاشتیم
یادم نمی‌رود که شبی با حضور سنگ
آیینه را چه بی‌کس و تنها گذاشتیم
چنگیز خود شدیم در این عصر آهنی
مال و منال خویش به یغما گذاشتیم
می‌سوخیتم در عطش اما به رای جهل
گندآب را برابر دریا گذاشتیم
بگذر زما که شعله گرفت آتش جنون
دیوانه‌ایم و روی به صحرا گذاشتیم»

پوریا سوری متولد 10 فروردین 1362 در اراک، فارغ‌التحصیل رشته مهندسی برق الکترونیک در مقطع کارشناسی، شاعر و روزنامه‌نگار است.

مجموعه شعر «تناسخ به درخت» در 64 صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت سه هزار تومان، بهار امسال از سوی نشر بوتیمار منتشر و راهی بازار کتاب شده است.