مزدک انوشه در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به معرفی کتاب «صرف در نحو از کمینه‌گرایی تا صرف توزیعی » پرداخت و عنوان کرد: این کتاب در واقع یکی از رویکردهای دستور زایشی بر اساس زبان‌شناسی چامسکی با شواهد از زبان فارسی است که ثابت می‌کند جدا کردن صرف و نحو از یکدیگر و اختصاص دادن صرف به واژه و نحو به جمله اشتباه است و صرف نیز جزئی از نحو به شمار می‌رود. به عبارت دیگر در این کتاب اثبات می‌شود که در دستور زبان واژه را نیز مانند جمله می‌سازیم.

انوشه تاکید کرد: این کتاب در چهار فصل آخرین رویکردهای دستور زایشی را در زبان فارسی تبیین می‌کند و مشتمل بر چهار فصل به نام‌های «بنیادهای نحو»، «سیمای نحو کمینه‌گرا»، «بنیادهای صرف» و «سیمای صرف توزیعی» است. بحث اصلی به آخرین فصل یعنی صرف توزیعی اختصاص دارد که در آن ثابت شده صرف و نحو سازوکار یکسانی دارند.

استادیار دانشگاه تهران با اشاره به اینکه یکی از دلایل اصلی بی‌رغبتی دانشگاهیان به تالیف کتاب، عدم اختصاص امتیازهای بیشتر به کتاب‌ها نسبت به مقاله‌های تالیفی در رتبه‌بندی استادان است، افزود: مقاله‌های پژوهشی ارزشمند هستند؛ ولی در علوم انسانی کتاب کارایی بیشتری دارد؛ بنابراین باید در رتبه‌بندی استادان امتیاز بیشتری را برای کتاب درنظر بگیرند.

این زبان‌شناس همچنین جلد دوم کتاب «صرف در نحو از کمینه‌گرایی تا صرف توزیعی» را در دست نگارش دارد که در آن به بررسی ساخت‌های دیگر صرف و نحو می‌پردازد.

موسسه چاپ و انتشارات دانشگاه تهران کتاب «صرف در نحو از کمینه‌گرایی تا صرف توزیعی» را سال گذشته در 928 صفحه منتشر کرد.

مزدک انوشه، دانش‌آموخته کارشناسی زبان و ادبیات انگلیسی و کارشناسی ارشد و دکتری زبان‌شناسی همگانی از دانشگاه تهران است. از سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۲ عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و رئیس پژوهشکده زبان و گویش بود و مدتی نیز با گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی همکاری کرد. وی ‌اکنون، استادیار گروه زبان‌شناسی دانشگاه تهران است و به‌صورت تخصصی، واحدهای زبان‌های ایرانی، ساخت زبان فارسی، نحو زایشی و صرف توزیعی را تدریس می‌کند.