معصومه منصورآبادی(مهسی)، نویسنده کتاب «دست‌های بی‌آغوش» درباره دل‌نوشته ادبی در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران‌(ایبنا) در فارس، گفت: «دل‌نوشته ادبی» نوعی تک‌گویی نوشتاری، خواه‌ نثر و خواه موزون است که از سردلتنگی نوشته می‌شود و اصولاً صمیمانه و صادقانه، به‌عبارت دیگر بازتاب احساس و اندیشه واقعی نویسنده است. تعارف و خوشامدگویی ندارد بنابراین هدف و ساختارِ از پیش تعیین‌شده ندارد؛ فرمایشی و سفارشی نیست.

وی افزود: نویسنده با نوشتن کلماتی برآمده از امیال و آرزوهایش سر و کار دارد؛ بنابراین کلمات از دل بر‌ می‌آیند و بازتاب احساس صادقانه و اندیشه معمولی نویسنده‌اند. در واقع ادیبان و ادبشناسان، دل‌نوشته را مکتب خاصی نمی‌دانند در‌حالی‌که اگر کمی به عمق ماجرا بیاندیشند، دل‌نوشته را می‌توان سرگروه همه‌ شعرها و متن‌های ادبی دانست. در واقع هرآنچه در زمینه‌ شعر و نویسندگی سروده و نگارش می‌شود به آن علت که آغاز احساسی از جانب فرد دارد، دل‌نوشته به حساب می‌آید.

به گفته منصورآبادی، زیبایی یک اثر هنری نیز مشروط به وجود احساسات فرد در آن اثر است که هرآنچه از دل برآید لاجَرَم بر دل نشیند. امیدوارم که این کتاب مورد پسند همگان قرار گیرد.

به گزارش ایبنا؛ «دست‌های بی‌آغوش» نوشته معصومه‌ منصورآبادی(مهسی) با ویراستاری کرامت یزدانی(اشک)، شاعر، نویسنده و مترجم شیرازی در قطع رقعی در ۱۵۰ صفحه از سوی انتشارات «نویسندگان پارس» شهریورماه جاری منتشر شده است. از معصومه منصورآبادی(مهسی) به زودی یک رمان عاشقانه و یک مجموعه شعر نیز به چاپ خواهد رسید.