یکشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۵:۰۶
جامعه‌پذیری دینی در ایران مدون شد

كتاب «جامعه‌پذیری دینی در ایران» دستاورد یکی از اولویت‌های پژوهشی پژوهشکده مطالعات دینی فرهنگ پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات محسوب می‌شود كه با همکاری پژوهشكده باقرالعلوم(ع) منتشر شده است.-

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، این كتاب  متناسب با امکانات و ظرفيت‌های نهفته در درون جامعه معاصر ايران، الگوها، منابع، راهکارها و شيوه‌های مختلف، دين‌پذيری را با نگاهی به آموزه‌های دين مقدس اسلام در اين ‌باره بررسی می‌کند. 

هدف اصلی این کتاب چيزي جز بهبود و ارتقای سطح‌ دین‌داری در جامعه نيست که از طريق طرح امکان‌ها و گزينه‌های محتمل در مسير دين‌پذيری جامعه ممکن می‌شود.

اين كتاب در شش فصل و 232 صفحه تدوين شده است. برخی از استنتاج‌های نظری اين تحقيق در برگیرنده بنياد نظريه جامعه‌پذيری به‌مثابه يک فرآيند عام و همچنين جامعه‌پذيری دينی و بر اين واقعيت استوار است كه انسان به‌صورت كانونی از استعدادها و توانايی‌های وجودی بالقوه به دنيای اجتماعی پا می‌گذارد و از راه تعامل مستمر با محيط اجتماعی و درون‌ريزی مجموعه‌ای از باورها، نگرش‌‌ها، ارزش‌ها، آرمان‌ها، هدف‌ها، رسوم، قواعد و هنجارها، از طريق كارگزاران ويژه‌ای مانند خانواده، گروه‌های همسالان، محيط‌های آموزشی، وسايل ارتباط جمعی، كانون‌های مذهبی و مانند آن به‌تدريج به انسانی بالفعل تبديل می‌شود.

در استنتاج دیگری آورده شده است: «در طی فرآيند جامعه‌پذيری دينی، دوره‌ای كه بسيار اهميت دارد، دوره كودكی است كه فشرده‌ترين و مؤثرترين دوره يادگيری دينی است. در اين دوران است كه انسان الگوهای اساسی رفتار دينی را می‌آموزد و همين آموخته‌ها، پايه و اساس آموزش‌‌ها و رفتارهای بعدی او قرار می‌گيرد. پيام آشكار نظريه‌های جامعه‌پذيری فرويد و پياژه كه مورد بحث قرار گرفت آن است كه شكل‌گيری ايستارهای ذهنی و شخصيتی انسان‌ها در همان دوره اوليه زندگی و تا دوره نوجوانی شكل ‌می‌گيرد. بر اين اساس، می‌توان گفت تماس و ارتباط فرد با گروه‌های نخستين و كنش متقابل با آن‌ها، يعنی گروه‌هايی كه افراد آن يكديگر را می‌شناسند و با هم احساس نزديكی و صميميت می‌كنند، مانند اعضای يک خانواده و دوستان، در شكل‌گيری شخصيت او بسيار تعيين‌كننده‌تر است تا تماس با ديگران در گروه‌های ثانويه كه ديرتر انجام می‌گيرد و حالت رسمی‌تر دارد. از ميان نظريه‌های جامعه‌شناسان، نظريه "پيتر برگر" بر پرورش اجتماعی اوليه به‌عنوان مهم‌ترين عامل اجتماعی شدن فرد تأكيد دارد. به عقيده برگر، ساختار اساسی پرورش اجتماعی ثانوی ناگزير بايد با ساختار اساسی پرورش اجتماعی اوليه شباهت داشته باشد. چه اين‌كه واقعيتي که قبلا درونی شده است، ميل به بقا دارد، مگر آن‌که بنيان آن به دليل بسيار قدرتمند، متزلزل گردد. در تعاليم اسلامی نيز بر اهميت دوره كودكی و لزوم توجه به تربيت دينی كودكان توصيه شده است.»

كتاب «جامعه‌پذیری دینی در ایران» در 232 صفحه و به بهای 70 هزار ريال به تازگی از سوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شده است.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها

اخبار مرتبط