سه‌شنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۲ - ۱۰:۴۰
بیشتر حاشیه مجلس را نوشتم/ نمایندگانی که خاطرات‌ نوشتند از تعداد انگشتان دست کمترند

مجتبی رحماندوست، نماینده سابق مجلس شورای اسلامی گفت: «رای حلال» نه یک کتاب درسی دانشگاهی است که خواندنش برای شرکت در امتحان لازم باشد، نه یک مجموعه علمی است که مطالعه آن خیلی مهم باشد. شاید بتوان گفت که من به سلیقه شخصی‌ام به مجلس نگاه کرده‌ام و آن را نوشته‌ام و اصلا هنگام نوشتن یادداشت‌های شخصی به فکر انتشار آن نبوده‌ام.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، برنامه جشن امضای کتاب «رای حلال» یادداشت‌های روزانه نماینده تهران به اهتمام دکتر مختار مجاهد دوشنبه 25 اردیبهشت در غرفه سروش نمایشگاه کتاب 1402 برگزار شد.

نماینده سابق مجلس شورای اسلامی گفت: من در این نوشته حال و هوای خودم را به تصویر کشیده‌ام آن هم در حد بسیار ناقص و پر از جاافتادگی‌ها و بخش‌هایی که نتوانسته‌ام بنویسم یا حوصله‌اش را یا وقتش را نداشته‌ام که بنویسیم. بنابراین چگونه می‌توانم ادعا کنم که این اثر تصویر روحیات سایر نمایندگان هم هست.

او افزود: من در گزارش‌نویسی از جلسات حاشیه‌ای مجلس (غیر از جلسات صحن و کمیسیون‌های تخصصی)، اولین موضوعی را که در دفتر جیبی خودم می‌نوشتم، اسامی حاضران در جلسه بود مگر اینکه بعضی را نمی‌شناختم. بنابراین تقریبا تمامی جلساتی را که در این کتاب از آنها ذکر کرده‌ام، اسامی حاضران در آن موجود و در دفترچه جیبی ثبت شده است، اما در انتقال آنها به این کتاب حذف شده‌اند.

این نماینده سابق مجلس شورای اسلامی عنوان کرد: آنچه در کتاب «رای حلال» آمده اکثرا تلخیص شده آن متنی است که در دفترچه‌ها موجود است. مثلا ممکن است بعضا یک صفحه مطلب، یکی دو سطر در این کتاب ذکر شده باشد.

مجتبی رحماندوست گفت: از آنجا که حمل تقویم‌ها و سررسید نامه‌ها در قطع کتاب برای من مشکل بود، معمولا دفترچه‌های کوچکی در جیب داشتم که یادداشت‌های روزانه‌ام را در آنها می‌نوشتم. محتویات این کتاب از 33 دفترچه نقل شده است. 

او عنوان کرد: در مواقعی که جلسات غیرعلنی تشکیل می‌شد، از آنچه در جلسات نوشته می‌شد اما طبق وظیفه، از آن محتوا مطلبی را در این کتاب ذکر نکرده‌ام، طبعا با گذشت چند سال از آن ایام و رفع طبقه‌بندی از اکثر مطالب جلسات غیرعلنی، به ذکر معدودی از آنها اقدام شده است.

این مؤلف و پژوهشگر ادبیات مقاومت بیان کرد: این کتاب بیشتر حاشیه مجلس است و فضل‌فروشی‌های من، حتی از زندگانی شخصی و اجتماعی‌ام و بیشتر «من‌نامه» است نه متن مجلس و اصل مجلس. من خیلی از مسائل شخصی‌ام را در این نوشته، نقل کرده‌ام و بهتر است بگویم این کتاب، زندگی‌نامه شخصی من بین سال‌های 1391 تا 1395 است که چاشنی‌هایی هم از مجلس دارد.

مجتبی رحماندوست گفت: این کتاب نه یک کتاب درسی دانشگاهی است که خواندنش برای شرکت در امتحان لازم باشد، نه یک مجموعه علمی است که مطالعه آن خیلی مهم باشد. شاید بتوان گفت که من به سلیقه شخصی‌ام به مجلس نگاه کرده‌ام و آن را نوشته‌ام و اصلا هنگام نوشتن یادداشت‌های شخصی به فکر انتشار آن نبوده‌ام.

نمایندگان رغبتی به ثبت خاطرات ندارند!
مختار مجاهد، پژوهشگر در ادامه این برنامه گفت: تصور می‌کنم مطالعه این کتاب برای نمایندگانی که برای نخستین‌بار به مجلس شورای اسلامی می‌آیند، لازم است. چون نمایندگان تازه وارد در یک سال نخست خیلی از مسائل را نمی‌دانند و این کتاب چون یک راهنما کمک حال آنها خواهد شد.

او ادامه داد: نکته دیگر اینکه، نوشتن خاطرات نمایندگان امری واجب و ضروری است که باید نمایندگان به آن اهتمام کنند. چون این خاطرات چراغ راه آیندگان است و حتی آیندگان با مطالعه آن درمی‌یابند چه کارهایی انجام شده و در پشت پرده تصویب برخی از قوانین چه اتفاقاتی روی داده است. متاسفانه نمایندگان مجلس شورای اسلامی علاقه‌ای به ثبت جزئیات روزانه خود در مجلس ندارند یا همت نمی‌کنند که چنین کاری را برای آینده ایران انجام دهند.

این پژوهشگر اظهار کرد: اگرچه تعداد نمایندگانی که به ثبت خاطرات خود تلاش کردند از تعداد انگشتان دست کمتر است اما همین تعداد هم با دشواری توانستند خاطرات خود را به چاپ برسانند. این موضوع را از این لحاظ مطرح می‌کنم که من سهم کوچکی در پیگیری انتشار کتاب «رای حلال» داشتم و در این راه بسیار اذیت شدم. چون در انتشارات سروش هر چند وقت یکبار مدیرعامل تغییر می‌کرد و من ناچار بودم مسیر انتشار را دوباره طی کنم دوباره مدیرعامل جدید کتاب را بخواند و قرارداد را تایید کند و باز روز از نو روزی از نو.

سی‌وچهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با شعار «آینده خواندنی است» ۲۰ تا ۳۰ اردیبهشت‌ماه در مصلای امام خمینی‌(ره) و همزمان به‌صورت مجازی  در ketab.ir در حال برگزاری است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها