یوسفی به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: چون تا به امروز از آثار من بسیار دزدیده شده در این باره دارای تجربه شده‌ام و متاسفانه در بسیاری موارد  نتوانستم کاری کنم، به همین دلیل از پی‌گیری مساله دست کشیدم.

وی افزود: برای مثال زماني در کارگاه داستان‌نویسی آموزش می‌دادم. شخصي از اغلب موضوعاتی که از ایده‌ها و طرح‌های داستانی برای تفهیم موضوع می‌آوردم، نت برداری می‌کرد. در این جلسات برای این‌که مساله بهتر تفهیم شود،‌ طرح داستان‌های خودم را که اغلب آن‌ها را در ذهن داشتم و یا در حال نگارش آن‌ها بودم، بیان می‌کردم. پس از پایان دوره کارگاه، این شخص داستان‌ مرا به نام خودش منتشر کرد.

نویسنده کتاب «قصه یارگار زریران» اظهار کرد: از اتفاقاتی دیگری نیز که در این زمینه برایم رخ داده، می‌‌توانم از دزدیده شدن ایده‌هایم به دست برخی دوستان، البته دوستانی به ظاهر دوست، یاد کنم. به این ترتیب که در گذشته با برخی درباره داستان‌هایم صحبت می‌کردم و ایده‌هایم را برایشان می‌گفتم و پس از مدتی می‌دیدم که کتاب آن‌ها با ایده من وارد بازار می‌شد. در حوزه سینما و تلویزیون هم این مساله چند بار برایم اتفاق افتاده. همایون اسدیان، کارگردان سینما و تلویزیون، بدون اجازه من، از روی کتاب «یک وجب از آسمان»، برای تلویزیون سریالی ساخت و زمانی که برای اعتراض به این موضوع به دفترشان مراجعه کردم، ایشان نزدیک بود مرا بزنند!

یوسفی تصریح کرد: پس از رخ دادن این قبیل اتفاق‌ها سعی کردم اقدامی انجام دهم، ولی جز در چند فقره از این سرقت‌ها که توانستم از طریق انجمن نویسندگان آن‌ها را پی‌گیری کنم، باقی موارد معوق و بی‌نتیجه ماند.

نویسنده کتاب «افسانه بلیناس جادوگر» گفت: البته یکبار هم به دایره حمایت از مولفان وزارت ارشاد مراجعه و در آن‌‌جا این مساله را مطرح کردم، ولی آن‌ها در پاسخ به من گفتند که باید به دادسرا مراجعه کنی. این در حالی است که اساسا وزارت ارشاد به عنوان یک مرجع قانونی باید این مسایل را حل و فصل کند.

وی در پاسخ به این سوال که «به نظر شما مشکل از کجاست که با مسایلی از این قبیل در تولید اثر هنری مواجه می‌شویم؟» اظهار کرد:‌ متاسفانه نبود قوانین درست و صریح سبب بروز چنین مسایلی می‌شود. وقتی حقوق مولف رعایت نمی‌شود، تلویزیون، رادیو و یا هر نویسنده‌ای به خود اجازه می‌دهد که این کار را انجام دهد.

یوسفی تصریح کرد: وزارت ارشاد یا باید به طور مستقیم در این مسایل وارد شود و یا به انجمن‌هایی چون انجمن نویسندگان حقوقی را اعطا کند تا این انجمن‌ها از طریق قانونی بتوانند مساله را پی‌گیری کنند. این وزارتخانه باید بستری را فراهم آورد تا حق نویسندگان ضایع نشود؛ مثلا اگر قرار است کتابی تجدید چاپ شود، از ناشر موافقت‌نامه نویسنده را بخواهد. بارها اتفاق افتاده که اثر من تجدید شده و خودم بی خبر بودم.

نویسنده کتاب «حسنی به مکتب نمی‌رفت» در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر این‌‌که «پیشنهاد جدی‌تان درباره نحوه برخورد با این دسته سارقان چیست؟» گفت: از آن جایی که نوع جرم متفاوت است، باید با این مساله به شیوه‌ای متفاوت و محترمانه، ولی جدی برخورد شود. افرادی که دست به سرقت ادبی می‌زنند در بسیاری از موارد عاشق نویسندگی هستند، ولی استعداد ندارند. آن‌ها نمی‌دانند که رسیدن به یک ایده و طرح چقدر سخت است. اگر می‌دانستند دست به این عمل نمی‌زدند. در بسیاری از موارد این اشخاص طرح و ایده نویسندگان دیگر را که دزیده‌اند خراب کرده‌اند. نظر اصلی ام این است که باید با این قبیل آدم‌ها به طور قانون‌مند  برخورد شود.

محمد رضا یوسفی از نویسندگان پر کار ادبیات کودکان است و بیش از ۱۵۰ عنوان کتاب نوشته است. یوسفی در سال ۱۳۳۲ در همدان زاده شد.

وي بیش از ۳۰ سال است كه برای کودکان در گروه‌های سنی گوناگون كتاب می‌نویسد. نخستین کتاب او برای کودکان با نام «سال تحویل شد» در سال ۱۳۵۷ منتشر شد. محور اصلی فعالیت‌های یوسفی ادبیات کودکان است اما در زمینه فیلمنامه، نمایشنامه و مباحث نظری درباره ادبیات کودکان نیز آثاری دارد.
 
یوسفی دانش آموخته رشته تاریخ از دانشكده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران است و برای کودکان آثاری از ادبیات کهن فارسی را بازنویسی و باز آفرینی کرده است. «افسانه شیر سپیدیال» و «قصه یارگار زریران»، «افسانه بلیناس جادوگر» و «افسانه شیرین کارنامه اردشیر بابکان» از این آثار است. «ستاره ای به نام غول» و «حسنی به مکتب نمی‌رفت» برنده دیپلم افتخار IBBY شده و کتاب‌های او در جشنواره‌های داخلی نیز جوایزی به دست آورده‌اند. او یک بار نیز نامزد دریافت جایزه  هانس کریستین اندرسن شده است. 

یوسفی در زمینه فیلمنامه، نمایشنامه و مباحث نظری درباره ادبیات كار كرده است که می‌توان به قصه و قصه‌گویی، ادبیات کهن ادبیات نو اشاره کرد.