به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، محمود فتاحي، گفت: در ابتدا يعني در سالهاي 62 و 63 فقط در يک رشته برگزيده داشتيم كه آن هم داستان تاليف و ترجمه بود؛ اما در سالهاي بعد بخش كودک و نوجوان نيز به اين عرصه اضافه شد و در حال حاضر پنج رشته در زمينه كودک و نوجوان داريم و از اين نظر آييننامه كاملتر شده.
وي با اشاره به برخی كاستيها و ضعفهاي اساسنامه و شيوه اجرايي اين جايزه توضيح داد: بيشترين كاستيها در اجراي كار وجود دارد؛ نه در آييننامه و شايد مهمترين ضعف، دير شروع شدن داوري باشد. داورها بايد كتابهاي منتشر شده در يک سال را بررسي كنند و اگر اين كار بخواهد دقيق صورت گيرد، به وقت زيادي نياز داريم.
اين داستاننويس اضافه كرد: از حالا بايد كتابهاي سال 88 بررسي شوند و بهتر است دبيرخانه به جاي آنكه داوران را از ماه دی شروع كنند، از تير يا شهريور به بررسي آثار بپردازند تا فرصت بيشتري براي مطالعه داشته باشند و ارزيابيها دقيقتر و علمي صورت گيرند.
فتاحي به برخی دیگر از كاستيهاي گزينشي در اين جايزه اشاره كرد و گفت: در هر حوزه بايد يک بهترين داشته باشيم و اين مساله در آييننامه قيد شود؛ نه اينكه داوران در يک بخش آثاري را درخور برگزيده شدن ندانند.
اين داور باسابقه جايزه كتاب سال جمهوری اسلامي ايران، به لزوم هماهنگي ميان حوزههاي مختلف اشاره و پیشنهاد کرد: داوران ميتوانند به گونهاي انتخاب شوند كه اين هماهنگي ميان حوزههاي مختلف وجود داشته باشد يا فردي به عنوان رابط ميان حوزهها انتخاب شود و تعامل لازم را ميان حوزهها ايجاد كند.
دوشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۸۸ - ۱۲:۵۷
نظر شما