امیرحسین عظیمیان در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بیجار، از دغدغه دیرینهاش برای ثبت و صیانت از ادبیات شفاهی مردم گروس گفت و افزود: از کودکی وقتی پای صحبت بزرگترها مینشستم، با خودم میگفتم باید این داستانها را حفظ کرد. آنها حامل بخشی از تاریخ، فرهنگ و زبان ما بودند. بعد از یادگیری خواندن و نوشتن به زبان کردی، نوشتن این کتاب را آغاز کردم.
او معتقد است کمرنگ شدن زبان مادری، نتیجه مستقیم بیتوجهیهاست: هر سالمند که از دنیا میرود، بخشی از این زبان غنی را با خود میبرد. کودکان امروز تحت تأثیر فضای مجازی و رسانهها، کمتر با زبان مادریشان ارتباط دارند و این یک هشدار فرهنگی جدی است.
وی عنوان کرد: کتاب «دایاننامه» شامل ۱۷ داستان یا نقل شفاهی است که با زبانی ساده اما دقیق، تصویری از زندگی، باورها، افسانهها و نوع نگاه مردم گروس به جهان را ترسیم میکند. این روایتها فقط بازگوکننده ماجراهایی از گذشته نیستند؛ بلکه حامل شیوهای از فکر کردن، نوعی جهانبینی و نگاه انسانی و بومی به زندگی هستند.
عظیمیان این کتاب را برای تمام مردم کُرد، فارغ از سن و سال و حتی علاقهمندان فرهنگهای محلی در سراسر جهان نوشته است. او باور دارد که این آثار میتوانند برای جامعهشناسان، پژوهشگران فرهنگی و زبانشناسان نیز منبع ارزشمندی باشند: ما فقط با داستان طرف نیستیم؛ بلکه با لایههای اجتماعی و هویتی روبهرو هستیم که در لابهلای این روایتها نفس میکشند.
وی فرایند نگارش کتاب را سفری لذتبخش توصیف کرد و گفت: نوشتن برای من هیچگاه رنجآور نبوده؛ برعکس، هر صفحهاش سرشار از عشق بود. دوست دارم نویسندگان از واژه «زحمت کشیدن» برای نوشتن استفاده نکنند، چون نوشتن یک لذت ناب است.
عظیمیان همچنین از تاثیر ادبیات بومی و طبیعت الهامبخش کردستان در فرآیند نویسندگیاش گفت: کردستان سرزمین موسیقی، هنر و شعر است. کافی است قلم به دست بگیری تا الهامات از زمین و آسمان به سویت روانه شوند.
او از فوزیه بشارت و جعفر سریشآبادی به عنوان نویسندگانی نام برد که آثارشان در مسیر نوشتن به او انگیزه دادهاند و اعلام کرد: هماکنون در حال گردآوری ضربالمثلها، واژگان بومی و خاطرات مردم منطقه است تا در کتاب بعدیاش از آنها بهره ببرد.
این نویسنده جوان با تأکید بر اهمیت زبان مادری گفت: مهمترین میراثی که هر نسل برای نسل بعد باقی میگذارد، زبان است. ما باید در قبال این میراث فرهنگی، احساس مسئولیت کنیم و آن را به آیندگان بسپاریم.
نظر شما