به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، محمود توسلیان در ابتدا زبان را جایگاه بروز و ظهور اندیشه انسان پنداشت و گفت: بی‌شک هرگاه این مهم مورد توجه قرار بگیرد، گویشوران آن زبان به سوی زندگی بهتر خواهند رفت و از آنجا که زبان فقط به بیان انسانی ختم نمی‌شود، هر دستگاه نظام‌مندی که محمل نشانه یا نشانه‌ها باشد، زبان تلقی می‌شود.

این نمایشنامه‌نویس درادامه ابراز امیدواری کرد که پیوند زبان فارسی و سینما به بهترین نحو اتفاق بیفتد و افزود: جایزه فارسی‌سینما بستر بسیار مناسبی برای کندوکاو و یافتن گنج‌های شایگان و پنهان در زبان فارسی است و اگر نگاهی به شاهکارهای سینمای ایران بیندازیم، متوجه می‌شویم که در تمام آنها فیلمنامه‌نویس زبان فارسی را خوب می‌شناخته و هنگام استفاده از آن با آگاهی کار کرده است.

وی با اشاره به اینکه سینمای این سال‌های ما به فراخور شرایط فرهنگی، چندان توجهی به موضوع زبان فارسی نداشته است، خاطرنشان کرد: اگر هم گاهی نسیمی از سویی وزیده است، به همت کسانی بوده که خودشان زلفی به زبان فارسی گره زده بوده‌اند. زبان فقط دیالوگ‌های بازیگران مقابل دوربین نیست بلکه استعاره‌های بصری در قالب نشانه‌های مختلف هم بخشی از زبان سینماست که اگر پیوندی با زبان فارسی داشته باشد، می‌تواند آن فیلم را به تعالی نزدیک کند.

توسلیان در ادامه به ارزیابی فیلم‌های جشنواره امسال فجر از لحاظ زبانی پرداخت و گفت: در جشنواره امسال هم توجه به زبان پاک و خوش و مؤثر چندان به چشم نمی‌خورد، اما این طور هم نبوده که بگوییم کوچک‌ترین توجهی به زبان فارسی در فیلم‌ها و فیلمنامه‌ها نشده است. سینمای ایران در چند سال گذشته رو به افول رفته و به تدریج از آن زبان خاص که در جهان مطرحش کرده بود، فاصله گرفته است.

این منتقد سینمایی، زبان فارسی را مایه نجات ایرانیان دانست و گفت: سینما اگر در بحث زبان به نحوی اصولی و کارآمد عمل کند، می‌تواند قوام‌بخش زبان فارسی باشد و هر کم‌لطفی و بی‌توجهی به آن نیز موجب به خطرافتادن هویت ملی ما خواهد شد.

توسلیان در پایان به نقش انکارنشدنی زبان در نفوذ فرهنگی و جغرافیایی پرداخت و تاکید کرد: در جهان معاصر پس از پرداختن به قوای نظامی، بیشترین سرمایه‌گذاری روی مقوله زبان انجام می‌شود؛ چون که ملت‌ها با زبان به آسانی وارد یک قوم و کشور می‌شوند و آن را از درون تغییر می‌دهند.