به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ساری، مسئول فرهنگخانه مازندران شامگاه یکشنبه در رونمایی از کتاب «مش سلمون» نوشته محمدباقر مهجوریان و «ویشار» نوشته داوود قاسمی کیا، گفت: کتاب «مش سلمون»، داستانی به زبان فارسی است که نکته‌های درباره شغل «چرچی» یا همان دستفروش دارد.
جهانگیر نصر اشرفی اظهار کرد: داستان مبتنی بر واقعات زندگی دهه‌های پیشین نوشته شده و نشان می‌دهد نویسنده به شرح و وضعیت زندگی ملوک‌الطوایفی آگاهی داشته است.
وی افزود: نشانه‌های روشنی و امیدبخش در این کتاب فراوان است و گاهی بافت نثر به گونه‌ای است که نوعی شعر را بیان می‌کند و بسیار جالب است.
این نویسنده گفت: در برخی موارد هم از شعرهای فولکلور در روند داستان بهره برده که به بومی شدن اثر کمک کرده است و به نمونه متل‌ها در این کتاب اشاره دارد.
نصر اشرفی درباره کتاب «ویشار»، خاطرنشان کرد: این اثر هم تلفیقی از متل‌های بومی و سروده‌های شاعر است که تلفیق بسیار زیبایی به مخاطب عرضه می‌کند.
وی با اشاره به موسیقی و وزن شعری که در این کتاب با آن مواجه هستیم، گفت: اگر از طریق معلمان، این نوع کتاب‌ها در دبستان و مهدکودک برای نونهالان و نوجوانان خوانده شود در حفظ زبان تبری موثر است.
فرهنگ و نگاه جهانشمول
نویسنده کتاب «مش سلمون» در این مراسم، اظهار کرد: نگاه میدانی را به حوزه فرهنگ، در فرهنگخانه مازندران و نزد زنده‌یاد استاد محسن‌پور آموختم.
محمدباقر مهجوریان با اشاره به اینکه فرهنگ و هنر فضای جهانشمولی را در بر می‌گیرد و نگاه جدیدی به اهالی این حوزه می‌دهد، افزود: کتاب «مش سلمون» محصول نوعی زیبایی‌شناسی است و که با حضور میدانی و پژوهشی توانستم به رشته تحریر درآورم.
وی که در زمینه ادبیات مردمی و موسیقی فعال است، تصریح کرد: فعالیت در این حوزه منجر به تولید آثار ماندگار می‌شود که نوعی میراث ما است.
این نویسنده ادامه داد: تولید آثار فاخر، نیازمند توجه ویژه است و امروز وقتی به برخی آثاری که در گذشته نگارش شده نگاه می‌کنم به این نتیجه می‌رسم که می‌توانستیم با نگاه دقیق‌تر و بهتری کار کنیم و این خلا همچنان وجود دارد.
مهجوریان با اشاره به تاثیر تولیدات فرهنگی در تربیت نسل آینده، خاطرنشان کرد: هر کدام از ما در این مسیر، تجربیاتی به دست آوردیم که در سرنوشت نسل کنونی و آینده، تعیین کننده است.
«قصه خاله پیر زنا»، «پیرزنا قصه گنه اینا مینا»، «اندوه‌وارگی زیستن» و «زبان‌زدها و کنایه‌های مازندرانی» بخشی از آثار مهجوریان است. «مش مسلمون» آخرین چچی دیار من، تازه‌ترین اثر او است و نشر درنگستان، انتشار آن را بر عهده داشت.
نویسنده کتاب ویشار در این نشست، گفت: قصه‌گویی از زبان جانوران برای انتقال مفاهیم گوناگون اجتماعی، سنتی دیرین در تبرستان است که پیوندی معنادار با جغرافیای پر از جانوران گوناگون این خطه دارد.
داوود قاسمی‌کیا اظهار کرد: مرزبان‌نامه اثرجاودان مرزبان رستم شروین هرچند اصل تبری آن امروز در دسترس نیست تا قصه‌هایی که مادرها و مادربزرگ‌ها نقل می‌کردند جانوران نقش مهمی در این سنت قصه گویی داشتند.
وی افزود: از طرفی متل‌ها، مثل‌ها، باورها، ترانه ها و افسانه‌های کهن مازندران منابعی ریشه‌دار و پرمایه‌اند که کمتر به آنها پرداخته یا با دنیای امروز سازگار شده‌اند.
قاسمی‌کیا گفت: منظومه «ویشار» تا جایی که منطق آن اجازه می‌دهد با بهره‌گیری از این عناصر فرهنگ بومی و در هم آمیزی و بازسازی آنها در ساختار روایتی تودرتو و پیوسته قصه، از تاریخ مکرر شکست و سرخوردگی، زیرکی و چاره جویی، خیزش و ایستادگی و سرانجام پیروزی و شادکامی مردم می‌گوید.
وی با اشاره به اینکه دچار جمود فرهنگی هستیم، تصریح کرد: اگر حمایت مالی فرهنگخانه مازندران نبود توانایی انتشار این کتاب را نداشتم.
«ویشار» (به معنای بیدار) که شامل سروده‌هایی به گویش آملی تبری است تازه‌ترین اثر قاسمی‌کیا است که نشر درنگستان آن را منتشر کرد.
نظر شما