مرتضي كاخي در گفتوگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) درباره ويژگي‌هاي شعري و شخصيتي فريدون مشيري گفت: مشيري شاعري بود مردم‌پسند و طبقات عمومي مردم(به جز متخصصان شعر) از شعر او لذت مي‌بردند. به همين جهت تيراژ كتاب‌هايش بالا بود و هرگاه كتابي منتشر مي‌كرد پديده‌اي در عالم ادبيات عمومي تلقي مي‌شد.
وي با تاكيد بر اطلاعات گسترده مشيري در زبان فارسي ادامه داد: مشيري زبان فارسي را كه لازمه شعر خوب گفتن است بر خلاف بسياري از شاعران خوب و به هنجار مي‌دانست. از سوي ديگر تخصص او-غير از شغلش- در كار روزنامه‌نگاري و اداره صفحات ادبي مجلات بود. از همين رو با توده مردم و ذوق شعري آن‌ها سروكار داشت. شعرهايي مي‌سرود كه با مذاق آن‌ها سازوگار باشد.
كاخي اظهار داشت: اين‌كه امروز او نيست براي شعر معاصر فارسي ضايعه‌اي عظيم است؛ چراكه مشيري شعر را مي‌شناخت و به آن علاقه‌مند بود و از سوي ديگر مطابق ميل و سليقه اكثريت مردم شعر‌خوان، شعري روان، ساده، موثر و دلنشين مي‌سرود.
وي از مشيري به عنوان شاعري دوست‌داشتني ياد و تصريح كرد: افسوس مي‌خورم كه نمي‌توانم هر چه تلاش كنم او را جزو شاعران بزرگ اين روزگار به حساب آورم. هر چند كه او از شاعران بسيار مشهور، مردم‌پسند و دوست‌داشتني بود.
اين شاعر گفت: اگر اين كلام را شيطنت حساب نكنيد(اگر مي‌خواهيد شيطنت حساب كنيد، حساب كنيد، اشكالي ندارد، می‌توانم بگویم كاش علاقه‌اي كه مشيري به شعر داشت، شعر هم به او داشت و به همان نسبت به او علاقه‌مند بود.
وي در پايان يادآور شد: خدايش بيامرزد كه مردي بسيار پاك، نجيب، متين و مردم‌دوست بود و مصاحبت با او غنيمت.
فریدون مشیری متولد ۳۰ شهريور ۱۳۰۵ در تهران است. پدر و مادر او هر دو از ادبیات و شعر سررشته داشتند و پدربزرگ مادری او میرزا جوادخان موتمن‌الممالک از شاعران روزگار ناصری بوده است.
مشیری دوره آموزش‌های دبستانی و دبیرستانی را در مشهد و تهران به پایان رساند و سپس وارد دانشگاه شد و در رشته زبان ادبیات فارسی دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت، اما آن را ناتمام رها کرد و به سبب دلبستگی بسیاری که به حرفه روزنامه‌نگاری داشت از همان جوانی وارد فعالیت مطبوعاتی در زمینه خبرنگاری و نویسندگی شد و بیش از سی سال در این حوزه کار کرد.
مشیری سال‌ها عضویت هیات تحریریه مجلات «سخن»، «روشنفکر»، «سپید و سیاه» و چند نشریه دیگر را داشت. از سال ۱۳۲۴ در وزارت پست و تلگراف و تلفن و سپس شرکت مخابرات ایران مشغول به کار و در سال ۱۳۵۷ بازنشسته شد.
مشیری سال‌ها از بیماری رنج می‌برد و در بامداد روز جمعه ۳ آبان ماه ۱۳۷۹ خورشیدی در سن ۷۴ سالگی درگذشت.
شنبه ۲۸ شهریور ۱۳۸۸ - ۱۱:۵۸
نظر شما