به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، این کتاب مشتمل بر 5 فصل است که تحت عنوان 5 مرحله در خودآموزی مربیگری پیشرفته به مخاطبان عرضه شده است. یکی از مهم‌ترین مدل‌هایی که در کتاب ارائه شده و مخاطبان و منتقدان نیز از آن استقبال فراوانی کرده‌اند، مدل SPACE است.
 
الیسون هوج مربی مدیران ارشد و سرمربی مربیان درباره این مدل اینطور نوشته است: «مدل جدید لین یعنی «SPACE» با روشی بسیار واضح و جامع به مربیان امکان می‌دهد به تامل و ارزیابی کارهای انجام‌شده، اثربخشی حضور، تمرینات کلی و رابطه با مخاطبان خود بپردازند.»
 
آنطور که در مقدمه کتاب آمده است، موضوع اصلی مربیگری ایجاد فضایی است که مُراجع بتواند در آن توانایی‌های بالقوه خود را به بالفعل تبدیل کند. والی درباره مدل SPACE می‌گوید: «این مدل را به عنوان یک چارچوب کاری برای درک بهتر خودتان و چگونگی روش مربیگری توصیه می‌کنم. به همان اندازه که این مدل به محیط فیزیکی مربیگری اهمیت می‌دهد، به فضایی را که مربی به خودآگاهی اختصاص می‌دهد، به آگاهی از تدارکات مربیگری، نظریه‌ها، سبک‌ها و اصول اخلاقی مربیگری هم اهمیت می‌دهد و سوال‌هایی درباره آن‌ها مطرح می‌کند.»
 
آنطور که نویسنده مطرح می‌کند، این کتاب می‌تواند برای مربیان درون‌سازمانی و برون‌سازمانی که از قبل تجربه مربیگری داشته‌اند و مربیانی که درباره توسعه حرفه‌ای مستمر خود جدی هستند و همچنین متخصصان تحول سازمانی و مدیران منابع انسانی نیز مفید باشد. همچنین سازمان‌هایی که درحال پیاده‌سازی فرهنگ مربیگری هستند نیز می‌توانند بهره خوبی از این کتاب ببرند.
 
فصل اول، مدل SPACE تشریح می‌شود. هر کدام از حروف معنای خاصی دارد. s به معنای خود و مفهوم، P به معنای مکان مناسب برای مربیگری، A به معنای توجه به مَراجع، c به معنای سبک‌های مربیگری و e به معنای اصول اخلاقی در مربیگری است. والی به صورت مشروح تا پایان کتاب هر کدام از این اجزاء پنجگانه مدلش را توضیح می‌دهد و نکات مختلفی را به مخاطبان می‌آموزد.
 
مرحله اول که همان «خود و مفهوم خود» است، با این جملات آغاز می‌شود: «با تجسم بخشیدن به توانایی‌های بالقوه خود و اعتماد به نفس به توانایی‌های خود، هر کسی می‌تواند یک دنیای بهتر بسازد.» همچنین به نظر کارل راجرز روانشناس مشهور بالینی می‌پردازد که درباره مفهوم خود، به سه بخش معتقد بود: «تصویر ذهنی از خود یا خودانگاره، عزت نفس و خود مطلوب.»
 
«مکان مناسب برای مربیگری» دومین مرحله است. والی می‌گوید همواره باید از خود پرسید که مکان‌ها چه تاثیری بر پویایی جلسات خواهند داشت و در این راستا اذعان می‌کند که جلسات مربیگری را می‌توان در دفاتر کار، مکان‌های عمومی مانند لابی هتل‌ها، محیط‌های امن و آرام، اسکایپ و تلفن و فضای آزاد برگزار کرد. والی می‌گوید باید به تغییرات محیط اطراف توجه داشت. او ادعا می‌کند بیشتر وقت‌ها کسی که مکان مربیگری را انتخاب می‌کند بر تعادل قدرت در رابطه تاثیر می‌گذارد.
 
مرحله سوم «توجه به مَراجع» است. در این مرحله بر این نکته تاکید می‌شود که نقشه‌ای که شما از دنیا در ذهن دارید غالبا منطبق با مراجع شما نیست و این موضوع رایج‌ترین اشتباهی است که می‌توان در اولین جلسه مرتکب شد. والی در این مرحله به چند نکته اشاره می‌کند. اینکه ذهن خود را پاکسازی کرده و آن را طوری آماده کنید تا برای ارائه بهترین خدمات آماده باشد. فضای فیزیکی مناسبی برای مراجع ایجاد کنید و علاوه بر بازبینی نکات جلسه‌های گذشته، از هرگونه ابزار مربیگری که مناسب آن مراجع است استفاده کنید.
 
چهارمین مرحله «سبک‌های مربیگری» است که با نقلی از کنفوسیوس آغاز می‌شود: «اشتیاق درونی‌تان را کشف کنید. آنگاه دیگر حتی یک روز هم برای کس دیگری کار نخواهید کرد.» والی نیز اینطور مخاطب را راهنمایی می‌کند که همواره درکی واضح از نقش خود به عنوان مربی و جهتی که می‌خواهید در آن پیشرفت کنید داشته باشید. نمونه‌ها و نکته‌های دیگری نیز در این بخش برای سبک‌های مربیگری ارائه می‌شود که هر کدام روشی تازه را به مخاطب آموزش می‌دهد.
 
آخرین مرحله نیز «اصول اخلاقی در مربیگری» است که مهم‌ترین نکته ارائه شده در این مرحله این است که وقتی در فضای مربیگری هستید مرزهای مشخصی داشته باشید. همچنین سعی کنید محیطی امن به وجود آورید که بر آرامش و کارایی مراجع متمرکز است. والی بر اساس تجربه‌های شخصی خودش به این نکته اشاره می‌کند که همواره مطمئن شوید که مخاطب و مراجع شما با یادداشت‌برداری‌های شما مشکلی ندارد. والی تاکید می‌کند که فراموش نکنید انتقال احساس مهم بودن و ارزش داشتن و مفید بودن را به خوبی به مراجع منتقل نمایید.
 
«کتاب راهنمای مربیگری پیشرفته» توسط فرشید عبدی ترجمه شده و انتشارات پویش مدام آن را در 110 صفحه روانه بازار نشر کرده است.