در «وصیتنامه شهدای مدافعان حرم» میخوانید؛
سعی کردم در زمان نوشتن این وصیتنامه به کسی بدهکار نباشم
هر برگ زرینی از وصایای شهدا، تاریخ تحول فکری انقلاب اسلامی را در عرصه رویارویی نهایی جبهه حق علیه باطل بیان میکند و بسان قطبنمایی است که سمت و سوی جریان تمدنساز اسلامی را نشانمان میدهد. آنچه در ادامه میخوانید، وصایای دلسوزانه شهدای مدافعان حرم نسبت به فضای غبارآلود زمانه و گرفتاریهای آن است.
این وصیتنامه بنده گنهکار خداوند مهدی اسحاقیان است که بنا به وظیفه اسلامی و شاید در آخرین روزهای حیاتش نگاشته شده است. گواهی میدهم به یگانگی خداوند، او که شریکی نداشته و ندارد. قبل از همه بوده و بعد از همه هم خواهد بود و سایرین همه مخلوقات او هستند و البته از میان مخلوقاتش تنها انسان را برگزیده که خلیفه او در زمین باشند و از میان انسانها پیامبران را. از پدر عزیزم که در حق او کوتاهی نمودهام عذرخواهی میکنم و امیدوارم مرا حلال نماید.
از برادران و خواهران عزیزم حلالیت میطلبم و امیدوارم بدیهای مرا ببخشند و مرا از دعای خود محروم نسازند اما از همه دوستان و آشنایان حلالیت میطلبم و امیدوارم بدیهای مرا به خاطر خداوند ببخشند. همسر عزیزم، تو که همه چیز من هستی و این چند سال که با هم زندگی کردیم، والبته بهترین سالهای عمرم بود خیلی به شما بدی کردم و در حقت کوتاهی کردم. همواره مشوق من در کار خیر بودی، بارها با همدیگر زیارت ائمه رفتیم و توخود میدانی که از من جلوتر بودی و من همیشه در عشق به اهل بیت از تو عقبتر. همسر عزیزم، بسیار از تو سپاسگزارم و رضایت قلبی خود را به شما ابراز مینمایم.
امیدوارم که مرا حلال و بدیهای مرا متذکر نشوی. همسر عزیزم همواره مانند گذشته صبور باش و در دعاها و زیارات مرا فراموش مكن. از اموالی که در طول زندگیام از آنها استفاده نمودهام، آنچه باقی مانده است از منزل و خودرو و غیره همگی متعلق به همسرم میباشد و البته سعی کردم در زمان نوشتن این وصیتنامه به کسی بدهکار نباشم.
مهدی اسحاقیان درچه
نظر شما