به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، مهراوه عاشوری، نویسنده سیزده‌ساله کتاب «زندگی من در ایام کرونا» معتقد است که در دل هر تهدید فرصت‌های بیشماری نهفته است. کرونا چراغ‌هایی را که به هر دلیل در وجود ما خاموش بود روشن کرد. یادمان داد زندگی موهبتی است که باید قدر آن را دانست و لحظات ارزشمندی برای خود رقم زد. کرونا باعث شد چشم ما به روی نعمت‌هایی که داشتیم و نمی‌دیدیم باز شود.  
 
مهراوه عاشوری، دختری سیزده‌ساله از شهرستان پاکدشت استان تهران است. دختری که در ایام کرونا، زندگی‌اش را با اتفاقات تلخ و شیرین سپری کرد و از دل این ایام، قوی و محکم، چون کوه بیرون آمد. ترس و اضطراب، چاشنی لحظه‌هایش در مواجهه با بیماری کرونا بود. بیماری‌ای که نمی‌شناختیمش و باید همزیستی مسالمت‌آمیزی با آن پیدا می‌کردیم؛ چون قرار نبود حالا حالاها زمین را ترک کند.  
 
عاشوری این کتاب را در ۹ فصل نوشته است. عنوان این فصل‌ها عبارت‌اند از: خودم جان، خانه‌ی نوجوان، خانواده، دوستان، مدرسه، فضای مجازی، مشاغل، انسان موجودی چهاربُعدی است و زندگی و مرگ.
 
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
«ما فکر می‌کنیم، کار کردن ورزش محسوب می‌شود؛‌ در صورتی که مادرهای خانه‌دار، یکی از سخت‌ترین مشاغل دنیا را دارند. از صبح زود تا انتهای شب و کلا ۲۴ساعته، کر می‌کنند و با این حجم کار، حتما باید آماده‌ترین بدن را داشته باشند. در صورتی که هیچ‌چیز جای ورزش کردنِ با برنامه را نمی‌گیرد. شیوع بیماری کرونا، ارزش ورزش کردن،‌ به‌خصوص ورزش خانوادگی را بر من روشن کرد.»
 
انتشارات پرسیمان، کتاب «زندگی من در ایام کرونا» نوشته مهراوه عاشوری را در ۶۳ صفحه، شمارگان صد نسخه و به بهای ۴۰ هزار تومان منتشر کرده است.