به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ حسین نظرعلی: اولین کتاب بیل برانت «انگلیسی در خانه»، که در سال 1936 منتشر شده است نه تنها با نور و سایه، بلکه با لباس‌های شکاف طبقاتی، کلاه معدنچیان و قایق‌رانان مدارس دولتی، لباس‌های پینه بسته خدمتکاران و کریکت بازی کردن سفیدپوستان، جذابیت درخشانی را به نمایش گذاشته است.

دوربین برانت همیشه به اتاق‌هایی که مدل‌های عکاسی وی در آن زندگی می‌کردند و به حضور فیزیکی آنها علاقه‌مند بود. این را می‌توان ویژگی شاخص این عکاس دانست.

این تصویر که در نمایشگاه کنونی آثار برانت در تیت بریتانیا گنجانده شده است، نمونه‌ای مشهور از این تلفیق است. خطوط صورت دختر و آرامشی مجسمه‌ گونه که دارد درتصویر حس می‌شود.

پرتره یک دختر جوان، لندن، 1955 توسط بیل برانت

 

تاریکی تنها چشم مشخص او در تضاد با جفت پنجره‌ای است که از قاب به بیرون خیره شده‌اند، یکی باز، یکی بسته. نور به داخل فرو می‌رود. کمی به داخل کشو نگاه کنید و دختر به طور کامل در محیط ناپدید می‌شود. روی او تمرکز کنید و بقیه وسایل به محلی برای تخیل آلیس در سرزمین عجایب او تبدیل می‌شود.

زندگینامه نویسان در تصاویری مانند این، برداشت وجه کنجکاوی از عکاس داشته‌اند. او اغلب در این دوره از دوربین قدیمی کداک چوبی که توسط پلیس در صحنه‌های جنایت استفاده می‌شد استفاده می‌کرد. او در مورد عکس‌هایش می‌گفت:«من خیلی کم در صحنه تداخل می‌کردم و لنز تصاویر آناتومیک و اشکالی تولید کرد که چشمان من هرگز مشاهده نکرده بودند.