خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در گلستان، «سمانه شهری‌نژاد» متولد سال 1363 در گرگان، دانش‌آموخته هنر، مؤلف و پژوهشگر حوزه اقوام (پوشاک، صنایع دستی، میراث فرهنگی ناملموس و فرهنگ‌عامه) و مدرس دانشگاه و دانشجوی دکتری پژوهش هنر و مولف کتابی چون «تاریخ پوشاک استان گلستان» است.
سمانه شهری‌نژاد به مناسبت 21 تیرماه روز «عفاف و حجاب» یادداشت کوتاهی را قلمی و در اختیار ایبنا قرار داد که در ادامه از نظر مخاطبان می‌گذرد.
بشر در کل عمر خود همیشه سعی داشته است تا بتواند بر حسب ضرورت بخورد و بیاشامد و بر حسب ضرورت سخن گوید و این ادب را با خود همیشه داشته است. در نظر او کار زشت، زشت است و کار خوب، خوب. با این تعریف کوچک و ابتدایی می‌توان گفت که بشر در گفتار و در رفتار برای خود قوانینی را وضع کرد. از این قوانین می‌توان به حجاب یاد کرد. بشر به حجاب رفتاری و حجاب گفتاری آگاه شد و در طی روزگاران به حجاب ظاهری نیز توجه خاصی نمود.
در تمامی متون، حجاب را تعبیر کرده‌اند؛ همان حائلی که معنای پوشیدگی و مستورماندن را می‌دهد. در تاریخ پر رمز و راز بشر، هرسه حجاب(رفتاری، گفتاری، ظاهری) را می‌توان مشاهده کرد و در هر بُرهه‌ای از زمان با توجه به شرایط، قوانینی وضع شد.
در لابه‌لای هنرها، معماری اسلامی، این حجاب را کاملاً رعایت کرده است. حیاط اندرونی و بیرونی، دیوار و جان پناه آزادگان از ملزومات همین حجاب بوده‌اند.
بیست و یکم تیرماه، روز حجاب و عفاف (حجاب ظاهری) لقب گرفته است. این مقوله در طول تاریخ مورد توجه قرار گرفته و مردان و زنان؛ هریک در جایگاه اجتماعی آن را رعایت کرده‌اند و امروز با پاگذاشتن به دنیای تکنولوژی و عصر ساختارشکنی بشر پیشرفته، شاهد گاهی رشد و گاهی نزول این مورد در جهان می‌باشیم. جهانی که دنیای پساجهانی‌شدنش را بی‌وقفه طی می‌کند و همین امر، موارد بی‌شماری را در خود حل و دخیل و یا نابود می‌کند که به تنهایی نمی‌توان آن را جلو برد.
هریک می‌توانیم پوشاک یک قومیت در کشور را در ذهن بگنجانیم که حجاب ظاهری آن پوشاک با همه زیبایی‌ها، رعایت شده است و حجاب رفتاری و حجاب گفتاری نیز هم، در بین آنان از اصول زندگی است.
با بررسی پوشاک در طول تاریخ با رویکرد پوشیدگی از اولین تمدن شناخته‌شده بشر (تمدن بین‌النهرین با چهار دوره سومر، آکد، آشور و بابل) عیلام، ماد، هخامنشی، اشکانی و ساسانی -که مهد صدور پارچه‌های فاخر به سراسر دنیا و پوشاک متنوع بوده است- تا دوران بعد از اسلام و اوج هنرها در دوره صفویه تا قاجار و تمامی اقوام بومی و محلی ایران، ادیان الهی و مکاتب غربی قبل از انقلاب صنعتی و برخی کشورهای شرقی، به چهار عامل مشترک در پوشاک بر‌می‌خوریم:
الف: پوشیدگی؛ هیچ قسمتی از لباس برهنه نبوده.
ب: شکل ظاهری در لباس، یقه‌های خطی ساده، گشاد و بدون برش و فرم خاص.
ج: تنوع بی‌نظیر، گسترده و بی‌بدیل در جنس، رنگ و طرح و تزیینات و آرایه‌های تزیینی.
د: بُعد اجتماعی افراد که بر حسب طبقه اجتماعی لباس خاصی بر تن بود.
روز عفاف و حجاب بر مردان و زنان مبارک باد.
سمانه شهری‌نژاد به مناسبت 21 تیرماه روز «عفاف و حجاب» یادداشت کوتاهی را قلمی و در اختیار ایبنا قرار داد که در ادامه از نظر مخاطبان می‌گذرد.
بشر در کل عمر خود همیشه سعی داشته است تا بتواند بر حسب ضرورت بخورد و بیاشامد و بر حسب ضرورت سخن گوید و این ادب را با خود همیشه داشته است. در نظر او کار زشت، زشت است و کار خوب، خوب. با این تعریف کوچک و ابتدایی می‌توان گفت که بشر در گفتار و در رفتار برای خود قوانینی را وضع کرد. از این قوانین می‌توان به حجاب یاد کرد. بشر به حجاب رفتاری و حجاب گفتاری آگاه شد و در طی روزگاران به حجاب ظاهری نیز توجه خاصی نمود.
در تمامی متون، حجاب را تعبیر کرده‌اند؛ همان حائلی که معنای پوشیدگی و مستورماندن را می‌دهد. در تاریخ پر رمز و راز بشر، هرسه حجاب(رفتاری، گفتاری، ظاهری) را می‌توان مشاهده کرد و در هر بُرهه‌ای از زمان با توجه به شرایط، قوانینی وضع شد.
در لابه‌لای هنرها، معماری اسلامی، این حجاب را کاملاً رعایت کرده است. حیاط اندرونی و بیرونی، دیوار و جان پناه آزادگان از ملزومات همین حجاب بوده‌اند.
بیست و یکم تیرماه، روز حجاب و عفاف (حجاب ظاهری) لقب گرفته است. این مقوله در طول تاریخ مورد توجه قرار گرفته و مردان و زنان؛ هریک در جایگاه اجتماعی آن را رعایت کرده‌اند و امروز با پاگذاشتن به دنیای تکنولوژی و عصر ساختارشکنی بشر پیشرفته، شاهد گاهی رشد و گاهی نزول این مورد در جهان می‌باشیم. جهانی که دنیای پساجهانی‌شدنش را بی‌وقفه طی می‌کند و همین امر، موارد بی‌شماری را در خود حل و دخیل و یا نابود می‌کند که به تنهایی نمی‌توان آن را جلو برد.
هریک می‌توانیم پوشاک یک قومیت در کشور را در ذهن بگنجانیم که حجاب ظاهری آن پوشاک با همه زیبایی‌ها، رعایت شده است و حجاب رفتاری و حجاب گفتاری نیز هم، در بین آنان از اصول زندگی است.
با بررسی پوشاک در طول تاریخ با رویکرد پوشیدگی از اولین تمدن شناخته‌شده بشر (تمدن بین‌النهرین با چهار دوره سومر، آکد، آشور و بابل) عیلام، ماد، هخامنشی، اشکانی و ساسانی -که مهد صدور پارچه‌های فاخر به سراسر دنیا و پوشاک متنوع بوده است- تا دوران بعد از اسلام و اوج هنرها در دوره صفویه تا قاجار و تمامی اقوام بومی و محلی ایران، ادیان الهی و مکاتب غربی قبل از انقلاب صنعتی و برخی کشورهای شرقی، به چهار عامل مشترک در پوشاک بر‌می‌خوریم:
الف: پوشیدگی؛ هیچ قسمتی از لباس برهنه نبوده.
ب: شکل ظاهری در لباس، یقه‌های خطی ساده، گشاد و بدون برش و فرم خاص.
ج: تنوع بی‌نظیر، گسترده و بی‌بدیل در جنس، رنگ و طرح و تزیینات و آرایه‌های تزیینی.
د: بُعد اجتماعی افراد که بر حسب طبقه اجتماعی لباس خاصی بر تن بود.
روز عفاف و حجاب بر مردان و زنان مبارک باد.
نظر شما