در عصر جدید برای اولین بار با نگارش کتاب اتوپیا یا یوتوپیا توسط سر توماس مور که داستان سفر امریکووسپوچی به سرزمین آمریکا را در قالب حادثهای تاریخی روایت میکرد به مواردی چون: عدم وجود مالکیت، عدم وجود مراتب اجتماعی و توجه به مسأله وجود نوعی تساوی اقتصادی اشاره گردید. هدف توماس مور از نگارش این داستان خیالی و استفاده از طرح گفتگوهای خیالی با رویکردی انتقادی، بیان اوضاع و نابسامانیهای اقتصادی و اجتماعی زمانهاش بوده است.
در ادوار بعدی، چند دهه پیش از انقلاب کبیر فرانسه، انواع جدیدی از نگارش آثار سیاسی ظاهر شد. آثاری که در گفتمان کسانی مانند روسو، ولتر، منتسکیو و برخی افراد دیگر در قالبهای متعدد انتقادی خود را نمایان میساخت. قالبهایی که تفاوت اصلی آنها را با نگارشهای سنتی گذشته، در پردازش موقعیت مکانی و موضوع گفتمانی باید دانست. در الگوهای کلاسیک همانند آنچه در کمدی الهی دانته یا کتاب یازدهم ایلیاد و ادیسه در خصوص دیدار الیس با مادرش در دنیای دیگر ذکر شده بود؛ ساختار مکانی دارای رویکرد ماورائی و ساختار گفتمانی دارای موضوعی دینی و البته غیر سیاسی است و مکالمات خیالی مندرج در آنها نیز دارای همان رویکردهای ماورائی و غیرسیاسی میباشند؛ حال آن که در مکالمات خیالیِ عصر جدید، اقالیم، دیگر اقالیمی خیالی نبوده، گفتمانهای سیاسی محوریت مباحث را به خود اختصاص داده و جنبههای دینی جای خود را به انتقادهای سیاسی و اجتماعی دادهاند. در این مکالمات، نگارندگان با رویکردی انتقادی به بررسی اوضاع سیاسی و اجتماعی خود پرداختهاند؛ پردازشی که روایتی از اوضاع زمانه آنان میباشد. آنان در این آثار ابتدا به نارسایی وضع موجود و چرایی ایجاد آن اشاره کردهاند و پس از آن به ارائه راه حل برای رسیدن به وضع مطلوب پرداختهاند.
در ایران نیز گفتمانهای مکالمهای ظاهری همانند اروپا دارند؛ در ادوار گذشته ادبی این مکالمات دارای دو رویکرد 1- دینی و داشتن رویکردهای پند و اندرز و 2- دارای اقالیم ماورائی بودهاند. این الگو در ایرانِ دوره قاجار با ظهور جریانهای تجددگرا، که تا حدودی با متون فرنگی و آثار دگراندیشانِ چند دهه پیش از انقلاب کبیر فرانسه نیز آشنایی داشتند، دچار تغییراتی اساسی گردید. این مکالمات خیالی را که وجه انتقادی جدید در گفتمان سیاسی و اجتماعی دوره مشروطه میتوان دانست، بر خلاف مکالمات خیالی موجود در پیشینه ادب فارسی، دارای مضامینی سیاسی و اجتماعی با رویکردی کاملا انتقادی و ستیزه جویانه با قدرت و سنت هستند؛ بر این اساس، استفاده از الگوی مکالمات خیالی به عنوان گفتمان انتقادی جدیدی برای بیان اعتراضها و انتقادهای سیاسی و اجتماعی مورد توجه منتقدان در آن دوره قرار گرفت.
کتاب مکالمات خیالی: تحلیلگونهای انتقادی از دوره قاجار که توسط دانشپژوه فاضلِ ما، آقای علی باغدار دلگشا تدوین شده است؛ با رویکردی توصیفی و تبیینی به بررسی این گونه انتقادی رایج و کمتر مورد توجه قرار گرفته در دوره قاجار بهویژه عصر مشروطه پرداخته است. از آن جایی که در روزگار علمی ما، علوم دیگر تک بعدی نبوده و محققان تنها با داشتن رویکردی بین رشتهای میتوانند به تحلیل وقایع تاریخی، سیاسی و اجتماعی بپردازند، خواندن کتاب حاضر را که برای نخستین بار در قالبی نظری به شیوه استفاده و بیان این نظریه انتقادی در گفتمان سیاسی دوره مشروطه پرداخته است، به پژوهشگران حوزههای تاریخ، علوم سیاسی و جامعهشناسی توصیه مینمایم.»
بر اساس مسائل مذکور، دگراندیشان و دغدغهمندان جامعه ایران در دوره قاجار با نگارش رسائل و آثاری چون "دستورالاعقاب" و "رساله مجدیه" و در ادوار بعدی تدوین رسائلی چون "شیخ و وزیر"، "رفیق و وزیر"، "یک کلمه" و برخی رسائل دیگر به انتقاد از اوضاع سیاسی، نظام اداری سنتی و فسادهای موجود در آن پرداختند.
آشنایی با روشها و سبکهای نگارشی غربی نیز باعث گردید تا این دگراندیشان علاوه بر آشنایی با مفاهیم سیاسی مانند: آزادی، برابری، برادری، قانون و پارلمان؛ به مترادفسازی با واژگان اسلامی و همخوان نشان دادن آنها با اصطلاحاتی چون: حریت، مساوات، اخوت، قرآن و مجلس شورای ملی (اسلامی) نیز بپردازند. همچنین گونههای انتقادی و ادبی فرنگی نیز توسط این دگراندیشان مورد تقلید مستقیم و غیر مستقیم قرار گرفت. آشنایی نسبی با آثاری چون کمدی الهی از دانته، امیل از روسو، نامههای ایرانی از منتسکیو و ترجمه برخی آثار الکساندر دوما باعث گردید نویسندگان منتقد ایرانی نیز هم چون کمدی الهی به نگارش خوابنامههای متعدد روی آورده، مانند صحبتهای خیالی روسو با فرزند غیر حقیقیاش، با فرزندان خیالی خود مانند احمد و علی به صحبت پرداخته و همانند صحبت و نامههای خیالی ازبک و ریکا در کتاب نامههای ایرانی به استفاده از الگوی مکالمات خیالی برای بیان دیدگاههای انتقادی خود بپردازند.
البته به این نکته باید توجه داشت که علاوه بر تأثیرپذیری آنان از متون فرنگی، وجود برخی الگوهای موجود در ادبیات کلاسیک ایران نیز در استفاده از این الگو بدون تأثیر نبوده است. استفاده از الگوی مکالمات خیالی و صنعت جان بخشی به عنوان یک روش در ادبیات ایران باستان در آثاری چون: درخت آسوریک (صحبتهای بز و نخل)، اندرزهای آذربادمهرسپندان (صحبتهای موبد دوره ساسانی با فرزندش) و در دوره اسلامی نیز در آثاری چون کلیله و دمنه، مرزباننامه، آثار اسدی طوسی و سعدی مورد استفاده بوده است. با این وجود الگوی مورد استفاده در دوره مشروطه، از دو جهت با الگویهای پیش از خود تفاوتی اساسی دارد: 1- مکالمات دوره مشروطه رویکرد انتقادی به گفتمانهای سیاسی و اجتماعی زمانه خود دارند در حالی که مکالمات خیالی ادب فارسی در پیش از مشروطه معمولا دارای رویکرد نقد سیاسی و مخالفت با ساختار قدرت و شخص پادشاه نیستند و 2- مکالمات خیالی دوره مشروطه هرچند در ظاهر خیالیاند اما موضوع آنها موضوعات رایج در زمانه مشروطه است؛ در حالی که در مکالمات پیش از این دوره این مورد به صورتی شاخص وجود ندارد.»
باغدار دلگشا در مقدمه کتاب بیان میکند: «آشنایی و استفاده نسبی از الگوی مکالمات خیالی باعث گردید تا پس از مدتی این الگو به عنوان الگویی برای بیان انتقادهای تند سیاسی در دوره پیشامشروطه و مشروطه مورد توجه اساسی قرار گیرد. این الگو با داشتن رویکردی انتقادی ابتدا توسط ایرانیان تبعیدی چون میرزاملکمخان ناظمالدوله، میرزافتحعلی آخوندزاده و میرزاآقاخان کرمانی و پس از آن توسط مطبوعات فارسی زبان منتشرشده در خارج از مرزهای سیاسی و جغرافیای ایران مانند اختر چاپ اسلامبول، قانون چاپ لندن، ثریا چاپ مصر و حبلالمتین چاپ کلکته هند مورد توجه قرار گرفت. پس از این با آغاز "هرج و مرج مشروطه" در ایران و عدم توانایی کامل دولت در نظارت بر مطبوعات، توسط جراید فارسی زبان درون مرزی مانند: مساوات، آیینه غیبنما، تمدن، خیرالکلام، طوس، خراسان، گیلان، گلستان، وطن و ندایوطن نیز برای بیان انتقادهای سیاسی و اجتماعی استفاده شد. این مکالمات بر خلاف الگوهای قبل از خود که دارای رویکردی ماورائی و لاهوتی بودند، ساختاری واقعگرا و ناسوتی داشته و معمولا دارای رویکردهای انتقادی به گفتمان سیاسی و اجتماعیِ تمامی دوره قاجار میباشند. مکالمات خیالی دوره مشروطه علاوه بر انتقاد از اوضاع زمانه خود و پیبردن به دلیل ایجاد آن، در تلاش برای معرفی راهی برای بهبود و درمان "دردهای ایران" و "مام وطن" نیز بودهاند.
موضوعاتی که در مکالمات خیالی دوره مشروطه از زبان کسانی چون: میرزا سعید سمنانی، ملای بیپروای خراسانی، کربلائی تقی، داش حسن، شیخ بهلول، منوچهرخان و میرزا عبدالله در پاسخ به سؤالات کسانی چون: ابومفیدکرمانی، میرزای ترسوی کاشانی، مشهدی نقی، داش اسدالله، ملانصرالدین، فریدون خان و میرزا صادق در قالب "مکالمه"، "گفتگو"، "مذاکره" و "صحبت" مطرح شده است عبارتاند از: برشماری علل "ترقی اروپ" و علل "خرابی شرق"، بررسی اوضاع اداری و سیاسی ایران، توجه به دلائل عقب ماندگی ایران، بحث در خصوص علت "ترقی ژاپون" و عقب ماندگی "دیگر ملل آسیایی"، چاره جویی برای ایجاد تغییر در آدابهای سنتی و اجتماعی، تلاش برای آشنایی جامعه ایران با تحولات نوین سیاسی، اسلامی نشان دادن نظام مشروطه و معرفی آن در قالب "مشروطه اسلامی"، اثبات حقانیت مشروطه و "حزب الله" دانستن آن، انتقاد از "مطلق العنانی" دولت، توجه به مسأله "استقلال ایران"، اهمیت تمامیت ارضی در قالب"حفظ ممالک محروسه ایران" و تلاش برای ایجاد "اتحاد میان دولت و ملت".»
این پژوهش با توجه به موضوع و پرسشهای مذکور از نظر روششناسی، به روش تاریخی، در قالب تحلیلی- تبیینی و با استفاده از برخی نسخ خطی دوره قاجار و برشماری کامل (غیرگزینشی) 9894 شماره برابر با 79152 برگ مطبوعاتی از شمارگان باقی مانده از 82 عنوان روزنامه فارسی زبان درون مرزی و برون مرزی منتشر شده در دوره قاجار، با تأکید و شاخص قرار دادن مطبوعات دوره مشروطه گردآوری و در دو بخش اصلی تنظیم گردیده است.
در بخش نخست به توضیح مواردی چون پیشینه تحقیق، منبع شناسی، انتقاد به مثابه محور گفتمانِ دوره قاجار، مکالمات خیالی در نسخ خطی و رسائل دوره قاجار، مکالمات خیالی در آثار دگراندیشان دوره قاجار و مکالمات خیالی در مطبوعات پرداخته شده است که مکالمات خیالی این بخش در سه موضوع 1- مکالمات خیالی در عالم واقع 2- مکالمات خیالی در قالب ترکیب طرح و کلمه و 3- مکالمات خیالی در قالب خوابنامه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتهاست.
در بخش دوم گزیدهای از متن اصلی برخی مکالمات مانند: "مذاکره وزیر و سفیر" از روزنامه اختر، "نوزده نفر بودیم" از روزنامه قانون، "مقاله در اثبات ذات واجبالوجود عز شأنه" و "آغاز مقاله سقراط با اریستودِم" از روزنامه ادب، "طفل هشت ساله" از روزنامه گلستان، "رؤیای صادقه – یا خیالات واهبه" از روزنامه تمدن، "سؤال و جواب مشهدی محمدنقی و کربلائی تقی: یا مکالمه مستبد و مشروطه طلب" از روزنامه رهنما، "بقیه گفتگوی منوچهر با فریدون در یکی از قهوه خانه های پاریس" از روزنامه ندای وطن، "مکتوب از طرف یزید بن معاویه بن ابی سفیان علیه اللعنه و العذاب"، "مکتوب از حسین کرد شبستری موهومی" و "سؤال و جواب داش مشتی کلاه نمدی با یک نفر از ارباب ذوق جمعه گذشته در باغ بهجت آباد" از روزنامه شرافت، "روایای دلخراش" از روزنامه جنوب، "لطائف" از روزنامه اقیانوس، "مکاشفه صادقانه از خامه یکی از ارباب دانش" و "در گفتن اثریست که در نگفتن نیست" از روزنامه حبلالمتین، "مکاشفات" از روزنامه خیرالکلام، "رویای غریب و مکاشفه عجیب" از روزنامه پرورش، "مقاله تاریخی" از روزنامه ثریا، "کاغذ از عالم برزخ" و "خلاصه مذاکرات مجمع مفسدین" از روزنامه آیینه غیبنما و "وجوه تسمیه" از روزنامه کشکول طهران، در اختیار خوانندگان قرار گرفته است.
ویژگیهای مدنظر نگارنده درخصوص گزینش مکالمات این بخش عبارتند از: 1- کثرت استفاده از آن مکالمات در بخش توصیفی– تحلیلی این پژوهش. 2- شهرت و اعتبار گستره جرایدی که آن مکالمات در آنها منتشر شده است. 3- نزدیکی محتوای متنی و موضوعی آن مکالمات با آداب اجتماعی زمانه قاجار. 4- توجه ویژه به مسئله تفکر انتقادی (شناخت به منظور تغییر) نسبت به شرایط سیاسی و اجتماعی وقت دراین مکالمات.
کتاب «مکالمات خیالی: تحلیلگونهای انتقادی از دوره قاجار» به قلم علی باغدار دلگشا در 345 صفحه به بهای 110 هزار تومان از سوی نشر و پژوهش شیرازه منتشر شده است.
نظر شما