به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، درد حسی ناخوشایند و تجربه‌ای احساسی همراه با آسیب بافتی واقعی یا آسیب‌های رایجی مانند نیشگون گرفتن، سوزش مقطعی، قرار دادن نمک در زخم و ضربه زدن استخوان آرنج است. بیشتر دردها پس از آن‌که محرک دردناک حذف می‌شود یا درمان مقطعی صورت می‌گیرد، برطرف شده و بدن التیام می‌یابد، اما گاهی اوقات درد همچنان با وجود حذف محرک‌ها و بهبود ظاهری بدن ادامه پیدا می‌کند.
 
دردهای مزمن که ممکن است سال‌ها یا حتی تا آخر عمر همراه فرد باشند با عناوین دیگری از قبیل درد سوزشی کُند، درد مبهم، درد ضربان‌دار و درد تهوع‌آور نیز یاد می‌شوند. منشأ این نوع دردها می‌تواند نوروژنیک، نوسیسپتیو، روانی یا ناشناخته باشد. همچنین این نوع از درد می‌تواند دوره‌ای، مداوم یا حتی ترکیبی از هر دو باشد. برخلاف درد حاد، درد مزمن موجب کاهش کیفیت زندگی، تقلیل توانایی‌های کارکردی و همچنین تضعیف سلامت روح و روان، روابط میان فردی و وضعیت مالی خواهد شد. علاوه بر این‌ها، درد مزمن می‌تواند تغییرات اشتهاء، اختلال خواب، کُندشدگی روانی–حرکتی، کج خُلقی، اجتماع‌زدگی و همچنین افسردگی را به دنبال داشته باشد. مطالعات همه‌گیرشناسانه متعددی که در کشورهای مختلف صورت گرفته‌، تفاوت‌های گسترده در نرخ شیوع دردهای مزمن از 12 درصد تا 80 درصد جامعه را گزارش داده‌اند.
 
کتاب «زندگی با درد مزمن؛‌ روشی مبتنی بر پذیرش» نوشته کوین ای. وولز و جان تی اسکرول که در واقع کتاب کار بیمار محسوب می‌شود، شامل مجموعه جلسات تمرینی برای بیمارانی است که با دردهای مزمن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. نویسندگان کتاب در ابتدا مقدماتی درباره درمان‌های درد مزمن ارائه کرده و در ادامه گزینه‌ها و تعیین مسیر درمان را شرح می‌دهد. یادگیری زندگی با درد مزمن، شروع به حرکت کردن، تعهد، نگهداری مادام‌العمر، مرور و تمرین و حفظ عایدات درمانی تا آخر عمر، از دیگر محورهای کاربردی و عملیِ مورد بحث در این کتاب است.
یادگیری زندگی با درد مزمن
«یاد گرفتن چگونگی زندگی با درد مزمن می‌تواند به‌شدت سخت و چالش‌برانگیز باشد. بسیاری از راهکارهای کنار آمدن با درد مزمن به‌خوبی با تحقیقات و مشاهدات بالینی تأیید شده‌اند. این تکنیک‌ها عموما به بیماران، روشی برای به‌دست آوردن کنترل روی موقعیت‌ها یا احساسات می‌دهند. اما گاهی اوقات روش‌های کنترلی مقابله، به‌طور کامل درد را برطرف نمی‌سازد و درد به تخریب زندگی و کارکرد فرد ادامه می‌دهد. وقتی که این تجربه اتفاق می‌افتد، اغلب به فرد گفته می‌شود که «زندگی با آن را یاد بگیرید»، «با درد کنار بیایید» یا «آن‌ را بپذیرید».
 
پذیرش می‌تواند به‌عنوان شیوه‌ای برای مطرح کردن یک موقعیت تغییرناپذیر یا یک تجربه زندگی تعریف شود. پذیرش، به‌عنوان نگرش ذهنی در مورد اینکه چیزی قابل‌قبول و درست است، تعریف می‌شود؛ پذیرش اینکه شما درد دارید یا دردتان حقیقی و باورکردنی است. بنابراین، پذیرشِ درد مزمن، می‌تواند به معنای داشتن یک زندگی ارزشمند در کنار مشکلی باشد که در ایجاد درد و رنج دخیل است... پذیرش یک فرایند مداوم است. به خاطر داشته باشید که پذیرش «قبول شکست» نیست، بلکه در عوض فرایند پیش‌رونده‌ای است از فراگیری زندگی کردن روزانه به‌طور کامل و کلی، بدون تلاش برای تغییر، اصلاح، رفع یا کنترل مشکلاتی که با آن‌ها روبه‌رو هستید.»
استفاده از تجارب درمان برای زندگی بهتر
«فکر کنید شما چگونه می‌توانید از تجاربی که از درمان به‌دست‌ آورده‌اید، برای زندگی بهتر و افزایش آنچه می‌توانید انجام دهید، استفاده کنید؛ قرار دادن قسمت‌های مختلف درمان در کنار هم، به شما کمک خواهد کرد. اگر شما آنچنان که دوست داشتید پیشرفت نکرده‌اید، درباره آنچه می‌توانید انجام دهید تا در آینده تغییر کنید، فکر کنید... برخی از افراد انتظار دارند که بتوانند برای همیشه از درد مزمن رها شوند، اما حذف درد از زندگی ممکن است امکان‌پذیر نباشد. اگر شما آنچنان پیشرفتی که می‌خواستید نکرده‌اید، نگران نباشید. به خاطر داشته باشید که این موضوعات خیلی سخت هستند. ممکن است برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها بعد از امروز، همچنان پیشرفت کنید.»
 
نخستین چاپ کتاب «زندگی با درد مزمن؛‌ روشی مبتنی بر پذیرش» با ترجمه مجتبی علی‌زاده در 121 صفحه با شمارگان 500 نسخه به بهای 49 هزار تومان از سوی نشر آکادمیک راهی بازار نشر شده است.