به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به شهادت منابعی چون جلد دوم «الارشاد» شیخ مفید، جلد ۴۶  «بحارالانوار» علامه مجلسی، جلد پنجم «تاریخ طبری»، «تاریخ دمشق» اثر ابو القاسم علی بن حسن بن هبة الله شافعی دمشقی معروف به ابن عساکر، «تقویم شیعه» اثر شیخ عبدالحسین نیشابوری و... امروز دوم صفر برابر با سالگرد شهادت زید بن علی بن حسین (ع) است. زید به سال ۱۲۱ هجری در کوفه به شهادت رسید.

خروج او در اول ماه صفر یا به قول دیگر در اول محرم بوده است. پس از دفن در دوم صفر به قولی ۱۹ ربیع الاول قبر او را شکافته و بدنش را خارج کرده و به دار زدند. قیام زید نوه حضرت سیدالشهدا (ع) علیه هشام بن عبدالملک، خلیفه اموی، یکی از فصول درخشان مقاومت شیعی است. علمای رجالی شخصیت او را قوی دانسته و در زمینه فقه او را ستوده‌اند. او کاتب و راوی کتاب پدر بزرگوارش یعنی «صحیفه سجادیه» است. زید همچنین ۶۱ روایت نیز از حضرت سیدالساجدین (ع) نقل کرده است.

علیرغم اینکه پس از او برخی کم خردان انحرافاتی را موجب شدند و طریق زیدیه پا گرفت، اما علمای امامیه شخصیت او را مورد احترام دانسته‌اند که هیچگاه ادعای امامت نداشت. بجز این او کتابی نیز در مساله امامت تالیف کرده بود. کتاب فقهی نیز به او منسوب است.

زید در شب چهارشنبه ۱ صفر سال ۱۲۱هجری قمری قیام کرد. شعار قیام او یا منصور امت بود، یعنی همان شعار قیام مختار ثقفی. بلاذری در «انساب الاشراف» نقل کرده که قیام او قرار بود زودتر صورت گیرد، اما به دلیل کشته شدن ناگهانی دو تن از یارانش و احتمال اینکه قیام در نطفه خفه شود، در این تاریخ قیام را آغاز کرد.

فرماندار کوفه که از قیام زید باخبر شده بود مردم را در مسجد کوفه جمع کرد و با بستن درها، عملا آنان را زندانی کرد تا نتوانند به سپاه زید بپیوندند. از این رو از پنجاه هزار نفری که با زید بیعت کرده بودند، تنها ۲۸۰ نفر و به نقلی ۳۰۰ نفر اطراف او را گرفته بودند و او نیز مانند جدش حضرت سیدالشهدا با قلت یاران به شهادت رسید.