به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) مرحوم آیت‌الله شاهرودی صاحب تالیفاتی چون توضیح مناسک حج، رساله توضیح المسائل، دروس فی احکام النساء و ذخیرة المؤمنین لیوم الدین که به دلیل بیماری، مدتی در یکی از بیمارستان‌های تهران بستری بود در سن ۹۴ سالگی درگذشت.
سیدمحمد حسینی شاهرودی در آذرماه ۱۳۰۴ (جمادی الاول 1344 قمری) در نجف به دنیا آمد. پدر او سیدمحمود حسینی‌شاهرودی بود که پس از فوت سید ابوالحسن اصفهانی سال‌های متمادی زعامت دینی و علمی و مرجعیت حوزه‌های علمیۀ تشیع را برعهده داشت و مادر او دختر شیخ محمد رضا فاضل نیشابوری از مدرسی عقائد و اخلاق حوزه نجف و برادر او سید علی حسینی شاهرودی از روحانیان سرشناس شاهرود بود.
شاهرودی مقدمات را نزد پدر خود و همچنین شیخ علی شهربابکی و شیخ شمس زنجانی تحصیل کرد، رسائل و مکاسب را به شکل خصوصی نزد پدر آموخت و کتاب کفایه الاصول را از میرزا هاشم آملی و شیخ عبدالحسین رشتی فراگرفت.
در ۳۹سالگی، در مسجد هندی در حوزه علمیه نجف خارج فقه و اصول تدریس می‌کرد.
هر گاه پدر کسالت داشت یا در کهولت، او به جای پدر نماز را امامت می کرد که نشان دهنده اعتماد پدر به او بود. پدر وی سید محمود شاهرودی در سال ۱۳۴۷ هجری شمسی مقلّدین خود را در احتیاطات مسائل شرعی به او ارجاع داد و بدین جهت بود که عده‌ای از مقلدان پس از درگذشت آن مرجع در سال ۱۳۵۳ هجری شمسی، به تقلید فرزند وی گرویدند. در سال ۱۳۵۷ هجری شمسی، رساله عملیه وی به زبان فارسی و عربی، در نجف به چاپ رسید.
در پی اخراج وی توسط رژیم بعث عراق از نجف به ایران در سال ۱۳۵۹، او در شهر قم ساکن شد و به تدریس فقه و اصول پرداخت.
سیدمحمد حسینی شاهرودی در آذرماه ۱۳۰۴ (جمادی الاول 1344 قمری) در نجف به دنیا آمد. پدر او سیدمحمود حسینی‌شاهرودی بود که پس از فوت سید ابوالحسن اصفهانی سال‌های متمادی زعامت دینی و علمی و مرجعیت حوزه‌های علمیۀ تشیع را برعهده داشت و مادر او دختر شیخ محمد رضا فاضل نیشابوری از مدرسی عقائد و اخلاق حوزه نجف و برادر او سید علی حسینی شاهرودی از روحانیان سرشناس شاهرود بود.
شاهرودی مقدمات را نزد پدر خود و همچنین شیخ علی شهربابکی و شیخ شمس زنجانی تحصیل کرد، رسائل و مکاسب را به شکل خصوصی نزد پدر آموخت و کتاب کفایه الاصول را از میرزا هاشم آملی و شیخ عبدالحسین رشتی فراگرفت.
در ۳۹سالگی، در مسجد هندی در حوزه علمیه نجف خارج فقه و اصول تدریس می‌کرد.
هر گاه پدر کسالت داشت یا در کهولت، او به جای پدر نماز را امامت می کرد که نشان دهنده اعتماد پدر به او بود. پدر وی سید محمود شاهرودی در سال ۱۳۴۷ هجری شمسی مقلّدین خود را در احتیاطات مسائل شرعی به او ارجاع داد و بدین جهت بود که عده‌ای از مقلدان پس از درگذشت آن مرجع در سال ۱۳۵۳ هجری شمسی، به تقلید فرزند وی گرویدند. در سال ۱۳۵۷ هجری شمسی، رساله عملیه وی به زبان فارسی و عربی، در نجف به چاپ رسید.
در پی اخراج وی توسط رژیم بعث عراق از نجف به ایران در سال ۱۳۵۹، او در شهر قم ساکن شد و به تدریس فقه و اصول پرداخت.
نظر شما