چهارشنبه ۸ خرداد ۱۳۹۸ - ۰۲:۳۳
تونی هورویتز، برنده پولیتزر 1995 از دنیا رفت

تونی هورویتز، نویسنده شناخته‌شده آثار پرفروش و برنده جایزه پولیتزر سال 1995 در بخش گزارشگری در سن 60 سالگی دار فانی را وداع گفت.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از نیویورک‌تایمز، تونی هورویتز، برنده جایزه پولیتزر سال 1995 در بخش گزارشگری روز دوشنبه در 60 سالگی در بیمارستانی در واشنگتن از دنیا رفت.
 
جرالدین بروکز، همسر هورویتز که خود نویسنده و برنده جایزه پولیتزر رمان است گفت که هورویتز هنگام پیاده‌روی از حال رفته و به زمین افتاده است. او را به بیمارستان جورج واشنگتن منتقل کردند و دلیل مرگش هنوز مشخص نیست.
 
وقتی آقای هورویتز برنده پولیتزر شد از کارمندان مجله «وال استریت» بود و برای گزارش‌هایش درباره شرایط بد طبقه کارگر و حقوق‌های پایین شغل‌هایی که در بخش بازیافت زباله یا مرغداری هستند محبوب شد. کمی بعد برای مجله نیویورکر درباره خاورمیانه مطلب نوشت و در نهایت به نگارش آثار غیرداستانی رو آورد.
 
علاقه‌اش به موضوع جنگ منجر به نگارش کتاب «متحدین در اتاقک زیر شیروانی» شد که جزء پرفروش‌های مجله نیویورک‌تایمز هم قرار گرفت.
 
پس از آن اثر پرفروش «عرض آبی» را نوشت که درباره اکتشافات و ماجراجویی‌های جیمز کوک بود. آخرین کتابش تحت عنوان «جاسوسی در جنوب» درباره زندگی فردریک اول‌مِستِد، طراح محله سنترال پارک است.
آقای هورویتز ساکن ماساچوست بود و برای خواندن بخش‌هایی از کتابش در کتابفروشی محبوب «سیاست و نثر» به واشنگتن آمده بود.
 
دیوید ویلیام بلایت، یکی از استادان دانشگاه ییل و مدیر مرکز مطالعات برده‌داری، مقاومت، و لغو برده‌داریِ مرکز گیلدر لِرمان درباره تونی می‌گوید: «تونی در کتاب‌هایش یکی پس از دیگری ژانر منحصر به فرد خود را در تاریخ و روزنامه‌نگاری ایجاد کرد. علاقه او به موضوع برده‌داری آینه‌ای در برابر ما گرفت تا بیماری‌های سیاسی جنگ‌های داخلی و دوره برده‌داری را مشاهده کنیم.»
 
تونی هورویتز در سال 1958 به دنیا آمد. پدرش جراح مغز و اعصاب و مادرش نویسنده بود. وقتی شش ساله بود دریافت که پدربزرگش مهاجری از تزارهای روسیه است که بعدها به عنصری مهم در جنگ‌های داخلی آمریکا تبدیل شد. در دانشگاه براون لیسانس تاریخ و در دانشگاه کلمبیا روزنامه‌نگاری خواند.
 
در سال 1990 به همراه همسرش جایزه روزنامه‌نگاری خارجی هال بویل را برای پوشش دادن اخبار جنگ خلیج فارس دریافت کرد.
 
یک بار در مطلبی در مجله تایم نوشته بود: «دوست دارم پس از مرگ من را مردی از منطقه شمال بدانند که با طبقه کارگر مصاحبه کرد، امید داشت شرایطشان بهتر شود و آن قدر حرف‌هایشان را مهم می‌دانست که کتابی برایشان بنویسد.»

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها